Blog wethouder Bert Westerink, 2 mei 2018

‘Sportlintjes’ van wethouder Westerink

Een wethouder komt veel onder de mensen. Alleen al als ik me beperk tot het sportieve deel van mijn portefeuille, in dit kalenderjaar, lieten velen me delen in hun inzet. Voor hun clubs of de sport in het algemeen. Omdat ik geen lintjes heb om uit te delen, maak ik er een regenbui in woorden van. Bedoeld als ‘warme douche’.

Op hun nieuwjaarsreceptie maakte ik bij SIOS in Sauwerd kennis met de nieuwe voorzitter, tevens sponsor 🙂 Henk van Dijken. De karatevereniging Katsu leerde ik kennen via gesprekken met Lammert Meinema; mede-oprichter, maar ook met een voetbalverleden in zijn woonplaats Baflo. Volgende week opent zwembad De Hoge Vier. Ver voor die start gaat daar veelvuldig overleg aan vooraf met Babs Veeger, Gerda Hooghuis, Anneke Jonkman, Kina Werkman en Patrick Poelma.

Onbetaalbaar

Over gezamenlijk beheer van het toekomstige sportpark Winsum-west wordt al langer actief meegedacht vanuit de verenigingen: Tiemen Oosting is er bij namens T.C.Winsum; Rob Vos voor H.C.Winsum; Ewald Veenstra voor v.v.Winsum en Willy Hamstra vertegenwoordigt DWA/ARGO. Dat deed Willy ook bij alle overleg over de toekomstige sporthal bij De Tirrel. In dat verband trof ik haar onlangs samen met mede-oprichters van Futsal Winsum Joop Kruger en Kornelis Prins. De laatste kan men als ‘duvelstoejager’ ook bij het voetbal niet ontlopen. Zoals laatst bij de doordeweekse-match bij vvGorecht, samen met bestuurslid Wendy Mekel.

Sporthal bij De Tirrel brengt vele verenigingsbestuurders op de been. Meer dan in dit bestek op te noemen. Erika Stam van Turning Winsum vermeld ik nog die ik trof bij de excursie naar een voorbeeld-sporthal in Drachten. En meest recent was het contact met Annetta Vink van Scouting Vinchem, waarmee ik binnenkort hoop kennis te maken.

Wat een veelheid aan inzet en bedrijvigheid! Denkend aan alle plezier, spelvreugde, saamhorigheid, teamgeest… en hoe die bijdragen aan vorming van kinderen en jonge mensen, zoals leren omgaan met verlies, elkaar zien staan, opbeuren en stimuleren…. Dat is onbetaalbaar.

Alhoewel!? Als ik een verkiezingsprogramma mocht schrijven zou ik deze waardering vertalen in geld. Door verenigingen, denk ook aan de fanfares en muziekgroepen, die bijdragen aan de vorming van kinderen en adolescenten geld te geven. Voor coaches die het pedagogisch beleid kunnen ontwikkelen, trainers daarin begeleiden en individuele jeugdleden waar nodig kunnen bijstaan. Die contact onderhouden met de ouders en eventueel zorginstellingen.

Paard

U vraagt hoe dat te betalen…? Dat lijkt me op dit moment van latere zorg. In aanmerking genomen dat inmiddels één op de tien jongeren bij jeugdhulpverleners zou lopen. En dat momenteel elke gemeente in ons land zich bekreunt om de vraag hoe de miljoenentekorten gedekt moeten worden op die alsmaar uitdijende hulpverlening.

Span het paard maar vóór de wagen.

Cookieinstellingen