Harmannus Blok geniet van zijn Ambt
Wethouder: het is geen vak, het is geen beroep, het is geen ambacht. Het is een ambt. Een ambt, zegt het woordenboek, is een officiële openbare functie binnen de overheid of kerk. Het voegt er aan toe: ‘die enige vorm van gezag uitstraalt’. Ja ja, het begrip ‘enige’ is rekbaar…
Ik ben inmiddels vier jaar wethouder en vind het nog steeds boeiend, uitdagend, leuk, leerzaam en, meestal, dankbaar werk. Het is ook wel heel afwisselend. Geen dag, geen week is er gelijk. De agenda geeft ruimte en flexibiliteit, maar laat je ook op de gekste momenten en tijden werken.
Verreweg de meeste uren zitten in het overleggen en vergaderen. Met je ambtenaren over de inhoudelijke dingen uit de ‘portefeuille’. Zo zit ik wekelijks of tweewekelijks om tafel met de medewerkers financiën, milieu, beheer & onderhoud, economische zaken & toerisme en wat minder frequent met de medewerkers die zich bezig houden met peuterspeelzaalwerk en kinderopvang.
Oplossen
We bespreken dan de actuele dingen die aan de orde zijn. Nieuwe ontwikkelingen die er zijn. Wat doen we wel en wat doen we niet? Knelpunten waar tegenaan gelopen wordt, hoe lossen we het op? Nieuw beleid, wat wordt de richting?
Daarnaast zijn er de grotere projecten waarin we samenwerken met andere partners. Zoals het centrumplan, het mooie project De Tirrel en het Kindcentrum in Baflo/Rasquert. Deze projecten kennen een structuur met stuurgroepen waarin de gemeente samen aan tafel zit met partners als schoolbesturen, De Hoven en de Ondernemersvereniging. Regelmatige vergaderingen waarin de voortgang wordt besproken en besluiten worden genomen.
En nu natuurlijk de aanstaande herindeling van vier gemeenten. Dat betekent extra vergaderen en overleggen om heel wat zaken goed voor te bereiden.
Zwembroek
Dat is het inhoudelijke primaire werk. Maar daarnaast ben je ook een publiek figuur en weten ze je overal voor te strikken. Opening hier, bijeenkomst daar. Vaak erg leuk voor de afwisseling, maar vooral ook om dat je daarmee echt in de samenleving komt en van heel dichtbij ziet wat er allemaal gedaan wordt. De organisatiekracht en betrokkenheid die je ervaart. Erg waardevol.
En zo kan het zijn dat je bijvoorbeeld op een maandagochtend in mei om 7.00 uur in je zwembroek bij het zwembad staat om de opening van het seizoen te markeren…
En dan is er nog de formele kant van de functie. Bijvoorbeeld de dodenherdenking op 4 mei. Elk jaar weer een bijzonder moment. Erg waardevol.
Taart
Of je mag als locoburgemeester een echtpaar verrassen die zestig jaar of langer zijn getrouwd. Laatst mocht ik er twee in één week bezoeken. En dan zit je midden op een gewone werkdag aan de taart en hoor je, door het stellen van een paar vragen, prachtige verhalen over de levensgeschiedenis van mensen.
Geen vak, geen beroep, geen ambacht. Maar wel een prachtig ambt. Nu hoop ik maar dat deze blog bijdraagt aan het uitstralen van ‘enige vorm van gezag’.
