Laten we er maar een onderzoek tegen aan gooien
In het aardbevingsdossier is het een bekend gegeven: onderzoek. Vanaf de beving bij Huizinge in 2012 regent het onderzoeken.
Het ene onderzoek levert ‘contour A’ op en deze is nauwelijks vastgesteld of er wordt alweer een onderzoek aangekondigd dat een half jaar later tot ‘contour B’ leidt. En ja, dan moet je onderzoeken wat je met de groep die je in dat half jaar volgens A behandeld hebt, maar die in B horen, moet gebeuren.
Werkelijkheid
Ook het afgelopen half jaar speelt dit weer. Mensen wiens woning volgens een inspectie van soms ruim twee jaar geleden versterkt moet worden, zijn weer onderwerp van onderzoek. Een norm of indicator is veranderd en daarom is er een nieuwe werkelijkheid ontstaan, dus een onderzoek.
Wat het doet met mensen, daar wordt niet naar gekeken. Het kan toch niet zijn dat we misschien ten onrechte een aantal mensen een vergoeding geven, lijkt het uitgangspunt van de overheid. Onderzoek naar de feiten daar is niks mis mee. Maar zet dan een punt achter de aanbevelingen van het onderzoek voor de betrokkenen en gebruik nieuw onderzoek niet om gewekte verwachtingen de nek om te draaien.
Onduidelijkheid
De hoeveelheid onderzoeken in het aardbevingsdossier leidt tot een hele hoop onduidelijkheid en zorgen voor uitstel van noodzakelijke veiligheidsmaatregelen en versterkingen. In dit dossier lijkt de stortvloed aan onderzoeken eerder vanwege financiële redenen uitgevoerd te worden dan dat het een meerwaarde voor de veiligheid van de inwoners van het aardbevingsgebied heeft.
En het voortdurende uitstel en wachten op de conclusies van alweer een onderzoek is fnuikend voor het vertrouwen op een goede oplossing. Stop met alle nieuwe onderzoeken en ga nu eens aan het werk. En start dan over een tijdje een laatste onderzoek, een parlementaire enquête naar het gaswinningsdossier zodat we te weten komen wat de verantwoordelijken in dit dossier op welk moment goed of fout deden. Maar start nu eerst eens serieus met versterken!
