Ni hao! Op 25 augustus 2015 vertrok ik naar Shanghai, China, om als voetbaltrainer aan de slag te gaan. Graag deel ik mijn belevenissen met jullie, waarbij het idee is ontstaan om dit maandelijks te doen middels een verslagje. Hierbij deel 5!
Year of the monkey
Gelukkig nieuwjaar! Best vreemd om zoiets in februari nog eens te zeggen. Maar in China wordt het nieuwe jaar bepaald door de maankalender, waardoor er een wezenlijk verschil bestaat met de (westerse) Gregoriaanse kalender. Het is hier nu het jaar 4713 en dit is het jaar van de aap!
Net als de Westerse astrologen, gebruikt men in China een dierenriem van 12 dieren, alleen zijn die niet zoals in het Westen gerelateerd aan sterren of planeten. Elk dier staat weer garant voor een bepaald karakter of persoonlijkheid. Zo is de aap onder andere slim, nieuwsgierig en creatief. Overigens ben ik een os volgens de Chinese astrologie.
Dan het nieuwjaar zelf. Ik wist eigenlijk niet echt goed wat ik er precies van moest verwachten. Uiteindelijk bleek ik van alle festiviteiten niet heel veel mee te krijgen. Het is met name een familie gebeurtenis, wat inhoudt dat bijna iedereen Shanghai verlaat om in hun geboorteplaats de familie en vrienden te bezoeken. Veel openbare voorzieningen zoals winkeltjes en restaurants zijn gedurende een week gesloten en er heerst bijna een serene rust in de stad. Zo is er geen gedram bij de metro’s en veel minder verkeer op straat!
Openbare festiviteiten als drakendansshows en vuurwerkshows heb ik niet gezien. Vuurwerk was overigens verboden in Shanghai zelf, dus dat is niet zo verwonderlijk.
Wel ben ik op de laatste dag van het Spring Festival (zo wordt de Chinese nieuwjaarviering ook genoemd) nog naar een Red Lantern Festival gegaan. Dit waren allemaal grote lantaarns die verschillende dingen uitbeelden.
Leuk om even doorheen te lopen en wat foto’s te maken maar verder niet heel bijzonder.
Terug in de tijd
Wat ik wel heel bijzonder vond, was een driedaagse hike trip naar Gongyu, in de Zehjiang (spreek je ongeveer uit als Tzeedjiang) provincie. Na een bustocht van 5 uur moesten we met onze zeer internationale groep een wandeltocht van ruim twee uur de bergen in maken, met onze backpacks op, om vervolgens te arriveren in Gongyu. Een klein dorpje, waarbij je het idee kreeg dat je in de middeleeuwen belandt was.
Hier was luxe niet aan de orde van de dag en het beste voorbeeld kan ik wellicht schetsen door de toiletten te beschrijven. Wanneer je deze namelijk binnen liep, zag je een aantal lage (max. 1 meter hoog) muurtjes staan om je wat ‘privacy’ te geven. Vervolgens kon je gaan hurken om je boodschap boven een goot te doen, waarin de resultaten van je voorgangers je recht aankeken. Gelukkig hebben we veel in de prachtige natuur gewandeld en heb ik daar dankbaar gebruik van gemaakt.
De wandeling omhoog naar het dorp was mooi, maar de volgende ochtend stonden we vroeg op, zodat we de zonsopgang konden zien.
Samen met twee anderen liep ik een stukje verder door dan de rest van de groep, waardoor wij hoger uitkwamen. Genieten! De foto’s spreken voor zich. In de middag bleken we met de groep als geheel naar ongeveer datzelfde punt te gaan, maar daar zat voor mij toen niet zoveel uitdaging meer in.
Voor ons uit ging echter een Chinees helemaal naar de top dus dacht ik, wat hij kan, kan ik ook. Zo gezegd zo gedaan. Samen met nog iemand liepen we over een richeltje van zo’n halve meter, slechts vasthoudend aan een kabel die in de rotsmuur bevestigd zat. We hebben het gered en het uitzicht was zeker de moeite waard!
Achteraf gezien was onze groepsleider hier niet heel erg blij mee gezien de risico’s, waar ik me overigens ook wel weer in kon vinden.
Later op de dag gingen we naar een waterval, wederom een pittige wandeling, bergop, bergaf en eenmaal aangekomen…was het slechts een klein straaltje water die van een hele hoge, grote wand naar beneden viel. Voor degenen die de serie Game of Thrones hebben gezien, het deed mij aan The Wall denken.
’s Nachts hadden we trouwens een hele rare gewaarwording. We hebben weer sterren gezien! In Shanghai zie je die niet door alle smog. Wat heeft de natuur toch mooie dingen voor de mens in petto en wat staan we daar vaak niet bij stil.
De laatste dag liepen we bergaf terug richting de bus. Dit was een andere route dan de heenweg. We volgden constant een beekje die we meerdere keren moesten oversteken, wat leuke taferelen en mooie plaatjes opleverde! Zo ontdekten we bij toeval een andere waterval, die ergens half verscholen was en de rest van de groep die voorop liep heeft deze bijvoorbeeld niet gezien.
Genieten
Wat een gevoel van vrijheid en intens genieten heeft deze tocht bij mij opgeroepen! Ik heb nu eindelijk het idee dat ik wat van het ‘echte’ China gezien en ervaren heb.
Een ander positief punt is dat het leuke contacten heeft opgeleverd, met mensen die ook voor een langere periode in Shanghai verblijven. Er zijn veel mensen die bijvoorbeeld maar voor zes maanden komen, wat leuk is, maar lastig voor het opbouwen van vriendschappen.
Daar kan ik nu weer even mee vooruit.
Volgende keer zal ik weer wat vertellen over de ontwikkelingen in China voetballand. Voor nu zeg ik:
Zàijiàn(Tot ziens)!
Dirick Jan
