De familie Stavenga aan de Medenerlaan maakt verschrikkelijke dagen door. Het treinongeluk van afgelopen vrijdag hakt er stevig in. krijgen veel steun van buren, vrienden, collega’s, maar op social media zijn er aantijgingen, verwensingen en zelfs mensen die Stavenga verantwoordelijk stellen voor het trieste ongeluk, omdat hij zijn grond, nodig voor een nieuwe weg, niet zou willen opgeven en daarom onderhandelingen frustreert.
MIJN VERHAAL
Vrijdag 18 november jl.
Vrijdag 18 november jl., even voor twaalf uur ‘s middags, zie ik de RMO van Friesland Campina op de Voslaan richting de provinciale weg rijden. Voor mij een bekend plaatje en niets vreemds. Ik loop de stal in en ik ben nog niet binnen of ik hoor een niet te beschrijven geluid, een straaljager door de geluidsbarrière maar toch anders. Ik loop naar buiten en zie onmiddellijk dat de trein is ontspoord. Dat hij in botsing is geraakt met de RMO staat voor mij op dat moment al vast. Onmiddellijk 112 gebeld en doorgegeven dat alle hulpdiensten nodig zijn. De man aan de lijn vraagt meer informatie, maar ik was ca. 500 m verwijderd, zo snel mogelijk gaan we (mijn vrouw Sieta heeft zich inmiddels ook aangesloten) richting overweg. Buren van de Omslaan zijn ook onderweg. Ik probeer ondertussen de man aan de andere kant van de lijn bij te praten over wat ik zie. Van 50 m afstand zie ik een verwrongen tankauto en vertel hem dat er onmogelijk iemand levend uit kan komen. Bij de overweg aangekomen staat de chauffeur voor mijn neus en ziet er lichamelijk vrij ongeschonden uit. Wat een opluchting! Er wordt gevraagd of er ook slachtoffers in de trein zitten. Ik loop langs de trein en hoor dat voor in de trein iemand ligt. Ik kijk naar binnen en zie niemand in de machinistenkamer maar wel twee benen in de treincoupé. Teruggelopen klim ik halverwege het treinstel naar binnen waar mijn buren proberen een aantal mensen naar buiten te helpen. Ik help een vrouw mee naar buiten te komen, maar omdat het treinstel nogal scheef hangt, is dit nog een hele klus en geef ik de vrouw over aan mijn vrouw. Een jongeman ligt onder een bank met een grote hoofdwond maar is wel aanspreekbaar. De twee benen die ik in de voorste coupé heb gezien zijn van een oudere dame en zij is ook goed aanspreekbaar. De hulpdiensten zijn gearriveerd . Ik kan niets meer doen. Het contact met de alarmlijn wordt verbroken.
Buiten het treinstel praat ik na met bekende omstanders en buren. Opluchting dat er geen dodelijke slachtoffers zijn. Verbijstering dat het weer hier moest gebeuren. Een trein later en onze dochter had er in gezeten. Onbewust weet je al dat je weer betrokken wordt bij een situatie waar je zelf niet om gevraagd hebt, omdat je eigenaar bent van een stuk grond waar Prorail of de gemeente Winsum een ontsluitingsweg voor de Voslaan wil aanleggen zodat de gevaarlijke overweg gesaneerd kan worden.
Wat vooraf ging
De betreffende grond is ca. 20 jaar in gebruik en werd voorheen ontsloten via een onbewaakte spoorwegovergang, gelegen tussen de nu nog bestaande overwegen op de Meeden en de Voslaan. Omdat de afrastering waarvan de onderhoudsplicht bij Prorail lag van zeer slechte kwaliteit was (regelmatig vee op de spoorbaan) en de afwatering te wensen over liet, is er op eigen grond ca.15 jaar geleden een nieuwe sloot gegraven en de overweg aan de oostzijde op eigen kosten opgeruimd. Sinds mei 2015 wordt er door de gemeente en/of Prorail contact (mede onder druk van de Gerjon Kazemier Stichting) gezocht om een noodweg over ons perceel te realiseren. Wij hebben hier van begin af aan volledige medewerking aan verleend en zijn deze gesprekken constructief aangegaan, ook wij waren en zijn ons ervan bewust dat een mensenleven zwaarder telt dan een stuk grond. In eerste instantie was er sprake van aanleg van een noodweg, een tijdelijke voorziening, dus die na een aantal jaar weer in de oorspronkelijke staat terug gebracht zou worden. Dit was te overzien. Huurcontract en tekeningen voor de weg werden gerealiseerd. Tussentijds werd er druk nagedacht over de definitieve oplossing. Hierin werd mede door de omwonenden gepleit voor een beveiligde overgang. Aan het eind van het jaar 2015 was er ineens sprake van een definitieve weg en wilde men overgaan tot aankoop. Voor beveiliging werd niet gekozen, omdat dit te duur zou zijn. Omdat er nu ineens sprake was van blijvend verlies van grond wilden wij, mede gelet op alles wat op onze melkveesector af kwam qua mestwet regelingen, graag grond voor grond zodat de bedrijfsvoering gewoon door kon gaan, en dat werd in maart 2016 ook toegezegd . Deze toezeggingen zijn tot op de dag van vandaag niet waargemaakt door de gemeente. Ze zouden in juli hierop terugkomen…. Bij het laatste contact in september 2016, wilde Prorail weer overgaan tot een huurovereenkomst met dezelfde voorwaarden die wij hen in eerste instantie in 2015 al aangeboden hadden. De conceptovereenkomst hiervan laat al twee maanden op zich wachten. U kunt ervan uitgaan dat wij van onze kant geen vertragende factor in het onder- handelingsproces zijn geweest. Al vanaf het eerste overleg op het gemeentehuis 18 mei 2015 hebben zowel buren als wij aangegeven dat het niet zo zou moeten zijn dat incompetentie van gemeente of Prorail ons in de schoenen geschoven zou worden. Vrijdag 18 november 16.00 u: er vindt een persconferentie plaats op het gemeentehuis in aanwezigheid van o.a. de heren Michels en Eringa. Binnen vier uur tijd word je van hulpverlener gedegradeerd tot schuldige aan dit ongeval. Wat dit met je doet is met geen pen te beschrijven, een groot gevoel van onrecht maakt zich van je meester. Zijn wij verantwoordelijk voor het risico dat genomen is? Zijn wij verantwoordelijk voor de veiligheid op het spoor? Het zijn prorail en de gemeente Winsum geweest die bewust dit risico hebben genomen, neem daar dan ook zelf de verantwoordelijkheid voor! Nu zijn wij in de landelijke media weggezet als een op geld beluste boer terwijl wij altijd volledige medewerking hebben verleend. Vooraf informatie inwinnen bij uw eigen ambtenaren c.q. organisatie had uw eigen geblunder kunnen verhullen en was ons imago schade bespaard gebleven. Bedankt heer Michels, de ferme taal die u spreekt, getuigt van veel daadkracht. Voor een volgende keer zou ik de ambtsketting vervangen voor het boetekleed, dat staat u veel beter. Bedankt heer Eringa, de voortvarendheid waarmee de troep op de Voslaan wordt opgeruimd beloofd veel voor de toekomst. Langs deze weg willen wij de slachtoffers veel sterkte wensen en iedereen bedanken die ons tot steun is geweest.
W.M. Stavenga namens de familie Stavenga
