Op de hoek Munsterweg/Potvenne is sinds enkele dagen een Oehoe (Bubo bubo) te zien. Volgens ‘kenners’ zou het om een ontsnapte vogel uit de buurt gaan, maar dit is nog niet bevestigd.
Stil, doodstil zit het beest in de boom, om zo nu en dan even de ogen te openen. Je ziet ‘m denken: Nog nooit een vogel gezien?
De aanloop is groot en oud-dierenarts Lusink, wonend op een steenworpafstand, denkt er al sterk over na om er een slaatje uit te slaan: “Ik ga hier denk ik maar een Koek en zopie-kraam beginnen.”
Een andere vogelspotter, die wel vaker Oehoes in de buurt heeft gezien liet weten dat het beest rond de klok van 16.00 uur, wanneer de schemer intreedt, meestal even uitvliegt, waarschijnlijk om het avondeten bij elkaar te scharrelen.
Gisteren schijnt Dierenopvangcentrum Groningen te zijn geïnformeerd, maar vooralsnog kunnen Winsumers nog genieten van het prachtige beest.
De Oehoe
…… is een van de grootste uilensoorten ter wereld. De vogel heeft zijn naam te danken aan zijn roepgeluid. Vooral in de late winter laat het mannetje zijn imposante “oehoe”-roep horen.
Deze uil is 60 tot 75 cm lang en heeft een spanwijdte van 160–188 cm. Er zijn verschillen, maar ook overlap, in lichaamsgrootte tussen de beide seksen. Mannetjes wegen 1,5 tot 2,8 kilogram, vrouwtjes zijn forser en zwaarder in de schouders en wegen 1,75 tot 4,2 kilogram.
De maximale leeftijd is 75 jaar. Vrouwtjes vallen, al rustend op een uitkijkpost, vrijwel direct op door hun ietwat afhangende verenkleed, dat ’te groot’ lijkt. Mannetjes maken over het algemeen een ‘atletische’ indruk met vleugels die strak op het lijf gedragen worden. De oehoe is door zijn grootte, zijn massieve lichaam en dikke kop met geen andere uilensoort in Europa te verwarren. Kenmerkend aan het gezicht van de oehoe zijn de grote ogen en de vaak lange oorpluimen. De oogkleur varieert van felgeel tot vuur-oranje. De oorpluimen zijn overwegend zwart van kleur en worden gevormd door een groepje veren die door een aparte spier op het hoofd worden bewogen. De snavel is zwart en ligt verzonken in een witgevederde huidplooi; de keelplooi.
Het verenkleed is overwegend geel-bruin van kleur met zwarte accenten. De zwarte accenten treden op de rug en de bovenzijde van de vleugels het meest naar voren. Op de borst is het verenkleed kenmerkend okergeel gekleurd en met een witte vlek. De poten van de oehoe eindigen in fors geklauwde tenen. De klauwen zijn gemiddeld zo’n 2–4 cm lang en zijn in staat zeer uiteenlopende prooien te grijpen.
