Afstuderen in en emigreren naar Curaçao
Willemstad, 23 mei 2017
Het avontuur
25 februari 2017 was het dan zo ver, mijn grote avontuur ging beginnen. Dit jaar begon ik aan het vierde jaar van de studie Communicatie aan de Hanzehogeschool in Groningen. Het eerste semester heb ik ingevuld met de specialisatie Communicatie en Innovatie. Het tweede semester zou ik gaan beginnen met afstuderen. Het afstuderen binnen deze studie bestaat uit het doen van een afstudeeronderzoek wat vervolgens resulteert in een scriptie die we moeten presenteren en verdedigen aan een panel. Vorig schooljaar besloot ik al dat ik wilde afstuderen in het buitenland. Dit omdat ik binnen het tweede jaar een semester International Communications deed en bij een tweede internationale ervaring een aantekening mag ontvangen op mijn bachelor. Heel snel wist ik dat ik naar Curaçao wilde. Drie jaar geleden ben ik hier een week geweest met mijn opa en oma, die hier een aantal jaren hebben gewoond, en de vakantie beviel zo goed dat ik toen al besloot om terug te keren voor langere tijd.
Afscheid
De week voordat ik zou vertrekken was ik ongelooflijk gespannen. Tjee, wat vond ik het spannend om vier maanden ver weg van huis te zijn. Ik woon al lang niet meer bij mijn ouders, maar altijd waren zij in de buurt. Zij in Winsum en ik in Groningen. Mijn leven stond de week voordat ik zou vertrekken op zijn kop. Veel van mijn vrienden en familieleden gaven aan mij graag nog te willen zien voordat ik zou vertrekken. Last minute besloot ik om toch nog maar een afscheidsborrel te organiseren op donderdag 23 februari, na het eten, gewoon voor een biertje of een wijntje. Door alle spanningen ging deze laatste week in Nederland echt alles mis. Ik stapte een uur te vroeg de trein in, vergat mijn kickbokshandschoenen tot twee keer toe en liep overal als een kip zonder kop rond. De afscheidsborrel was een groot succes. Bijna iedereen die ik, al dan niet op het laatste moment, had uitgenodigd, was er. Deze avond koester ik zeker. Ik zou vier maanden weggaan en daarom wilden mensen die voor mij belangrijk zijn afscheid van me komen nemen. Blijkbaar ben ik ook belangrijk voor hen, een erg fijne ervaring. De visite nam allerlei cadeaus mee; hier had ik totaal niet op gerekend. Omdat ik erg gespannen was, wilde ik de avond een beetje luchtig houden. Op de tafels zette ik daarom potjes met (vertrek)drop en een schaal met (neger)zoenen. Op het dressoir heb ik een blik neergezet waar iedereen een terugblik (een briefje met persoonlijke boodschap) in kon stoppen. De briefjes zou ik dag voor dag lezen of wanneer ik heimwee zou krijgen, maar in het vliegtuig kon ik me al niet meer beheersen en las ik alle lieve en grappige briefjes. Van mij kreeg iedereen een paraplu met daaraan een briefje: aju paraplu. Allemaal kleine grapjes, iedereen moest erom lachen en de avond werd erg luchtig en gezellig. Je kunt je voorstellen dat wanneer je beste vriendin, je zus, je dochter, je nicht of je kleindochter voor langere tijd vertrekt naar onbekend terrein, dit af en toe toch even emotioneel kan zijn. Nu ik eraan terugdenk, ik ben hier nu bijna 11 weken, was het allemaal alleen maar goed, goed en mooi om mee te maken. En zo begon mijn avontuur….
(Samen met mijn moeder op Schiphol)
De reis
Zaterdag 25 februari om 10.00 uur ging mijn vlucht, ik vloog met KLM. Om 06.00 uur ging de wekker en rond 08.00 uur stond ik met mijn ouders en beste vriendin, tevens tante (ingewikkeld), op Schiphol. Inchecken had ik online gedaan, me druk maken deed ik niet. Ik ben behoorlijk angstig voor vliegen, maar ik wist dat ik moest en had me er dus bij neergelegd. Bij de bagageafgifte was het ontzettend druk (dus bij de controle ook), hierdoor moest ik vluchtig afscheid nemen van mijn ouders en vriendin. Mijn vader zei me: ‘Even geen dramatisch gedoe nu,’ dus gaf ik ze alle drie een knuffel en dikke kus en liep ik door in de rij. Op dat moment voelde ik van alles en nog wat, maar het belangrijkste was dat ik voelde dat het goed was. Van tevoren kun je niet zeker weten of een keuze als deze goed is, ook al roept iedereen dat je moet gaan wanneer je de kans hebt. De mensen die dat roepen hebben tot nu toe gelijk. Bij de controle was het inderdaad vreselijk druk, ontzettend lang stond ik in de rij. Door de lange wachttijd moest ik even heel hard hollen om mijn vlucht te halen. Die duurde vrij lang doordat er een defect aan het landingsgestel was, iets van 2 uur langer. Rond een uur of 17.00 uur, lokale tijd (toen nog 5 uur verschil waar het er nu 6 uren zijn) was ik dan op het punt van bestemming.
Thuis
Eenmaal buiten op Hato (vliegveld) belde ik de verhuurder van de kamer in de villa waar ik ging wonen. Hij vertelde me op te wachten bij de villa. Ik nam een taxi naar het adres en daar werd ik door de verhuurder rondgeleid en ontmoette ik een aantal van mijn huisgenoten.
(Eerste avond op stap met mijn huisgenoten)
De eerste week hoefde ik nog niet naar het bedrijf waar ik mijn afstudeeronderzoek uitvoer en had ik de tijd om te acclimatiseren. Ik had nog geen auto gehuurd en dat had ik achteraf gezien wel moeten doen. Zonder auto kun je hier vrij weinig. In het begin is het helemaal even wennen, want als je hier over straat loopt, wil er nog wel eens getoeterd en geroepen worden. Gelukkig waren mijn huisgenoten erg behulpzaam en namen mij mee naar strandjes, de winkel enz. Ik moest wel even wennen aan een week zonder sport. In Nederland was ik vrij veel aan het kickboksen, tot 6 keer in de week en hier deed ik de eerste week niet veel. Haha, ik kan me herinneren dat de eerste week zo ongeloofwaardig aanvoelde. Ik kon niet geloven dat ik hier echt was. Het eiland is prachtig, vooral nu omdat het af en toe wat regent.
Werk
De mensen met wie ik in het kantoorpand werk, zijn allemaal vreselijk aardig en behulpzaam. Ik werk in het creative lab, gevestigd achter het Maritiem Museum in hartje centrum Punda.
(Punda, vlakbij het kantoor)
Hier is het prachtig en mega gezellig. Wanneer ik in mijn pauze door de stad wandel, voel ik mij erg thuis.
(mijn werkplek)
Vrije tijd
Sinds ik hier ben doe ik zoveel mogelijk leuke dingen waarvan mijn sport beoefenen er een is. Kickboksen doe ik drie keer per week. Hier voor jullie een aantal foto’s van mooie plekken die ik heb bezocht en leuke dingen die ik heb gedaan. In mijn volgende stuk ga ik jullie meer in detail vertellen wat ik hier allemaal doe. Hieronder volgen wat foto’s van mooie stranden waar ik geweest ben.
(Porto marie)
(Verlaten ressort)
(Playa Forti)
(Playa Grandi)
Meer foto’s en verhalen volgen!
