De komende tijd bewaakt wethouder Westerink ‘Fort Winsum’ in z’n eentje. In de spaarzaam momenten die hij tussen de bestuurstaken door vrij had, schreef hij exclusief voor WinsumNieuws de volgende column:
BESTE MENSEN, WIJ GAAN U WEER IETS DOOR DE STROT DOUWEN
Wie de stad Groningen in wil rijden kan zich lelijk vast rijden. In deze zomerse tijden ziet men dat wel gebeuren: auto’s op de busbaan, of in verboden-voor-alle-verkeer-straten. Doorgaans betreft het buitenlandse nummerplaten. Nederlanders zijn inmiddels bekend met het verkeerscirculatieplan. En aan het idee erachter, want vele steden kopieerden het inmiddels. Zo raar is het ook niet: hedendaags verkeer verdraagt zich slecht in binnenstadstraten uit het paard-en-wagen-tijdperk. Het is gewoon een goed idee!
Het verkeerscirculatieplan oftewel het VCP. Wie heeft het er nog over? De gedachte eraan kwam bij me boven door de NS-directie. Die kondigde zomaar af dat hun treinpersoneel de reizigers niet meer met ‘dames en heren’ mag begroeten. Sindsdien wordt het idee belachelijk gemaakt. (Een schoondochter appte dat ze in de trein was begroet met “Dames en heren en alles er tussenin.”) Politieke partijen die leven van rotzooi en gedoe, maken er dankbaar gebruik van. “Wat vindt de staatssecretaris van dit D66-gedram? Kan de aandacht hieraan besteed niet uitgaan naar belangrijke zaken als bestrijding van geweld tegen conducteurs?”
Je kon er op wachten. En ik vind het nog terecht ook. Net als bij de sinterklaasdiscussie. Vanaf een denkbeeldige kansel wordt een gedragsverandering afgekondigd. Vooral door politici die de mond vol hebben over inspraak en medezeggenschap. Sommigen hadden het nooit over Zwarte Piet gehad. Plots riepen ze er schande van met de ijver van bekeerlingen. Alsof ze het licht hebben gezien. En wie het er niet meteen mee eens is discrimineert. Ja ja. Gevolg: de discussie gaat niet meer over het idee erachter, maar over de manier waarop de discussie wordt aangezwengeld. Zo ging het ook met het VCP. Het idee was goed. Maar de heren(!) Wallage en Van den Berg verkondigden het als een revolutionair plan. Daarmee riepen ze zoveel weerzin op dat vooral de tegenstellingen, de polarisatie die de heren zochten, bleef hangen. Jarenlang had de Stad daardoor het negatieve imago van een onbereikbare stad waar je beter weg kon blijven. Dom en kortzichtig. Terwijl Jacques en Max het nog zo beleefd aankondigden destijds: “Dames en heren, we gaan het anders doen!.”
