De zorg om de armoedebestrijding goed op orde te hebben, siert de vier Hogelandgemeenten. In de gemeenteraden van Winsum, De Marne, Eemsmond en Bedum werd het plan voor verscherping van het beleid breed omarmd, met kritische opmerkingen.
De problematiek hangt al jaren de samenleving als een molensteen om de nek. Toen halverwege de vorige eeuw de sociale verzekeringen waren opgebouwd, was er een klein probleem: wat moeten we doen voor mensen die buiten de werkloosheidswet vallen, buiten de AOW en WAO, buiten de ziektewet? Daarvoor werd een vangnet ingesteld, de bijstand. Dat was bedoeld voor heel weinig gevallen, voor een zeer gering aantal mensen dat geen eigen inkomen zou hebben en geen beroep op de andere sociale wetten kon doen.
Het eindresultaat is dat er zich een substantiële groep van de bevolking heeft ontwikkeld die ‘in de bijstand zit’, zoals dat in de volksmond heet. Onmiskenbaar verkeren deze mensen in een financiële situatie waarover men zeggen moet dat zij uitgesloten zijn van deelname aan de samenleving op grond van hun financiële positie. En langzaam en gestaag groeit dat probleem.
Daarom is het verheugend dat alle politieke partijen in de Hogelandgemeenten steun verlenen aan het armoedebeleid dat de vier wethouders van Lauwersmeer tot aan de Dollard hebben ontwikkeld, steunen. Terecht komt er een einde aan de versnippering van regels en voorzieningen. Er komt een plaats- digitaal – waar de hulpmogelijkheden eenvoudig bereikbaar moeten zijn. Sympathiek is het idee om kinderen in staat te stellen het zwemdiploma A te halen. Een steunbedrag voor een kinderfeestje, steun voor lidmaatschap sportverenigingen, schoolactiviteiten, het hoort er allemaal bij, vinden de gemeenteraden.
Wat het beleid extra sympathiek maakt is het besef dat men de mensen die het aangaat moeizaam bereikt. Het geld voor de armoedebestrijding is er, het wordt niet uitgegeven omdat er niet naar gevraagd wordt. Hoe dit communicatieprobleem opgelost gaat worden, is nog niet duidelijk. Maar dat het als een uitdrukkelijk aandachtspunt wordt onderkend, is van belang. Het is ook verstandig en sympathiek dat een aantal raadsleden vroegen naar het onderzoeken van de effectiviteit van de maatregelen. Dit is om te voorkomen dat we over een aantal jaren weer moeten constateren dat het beleid niet werkt of maar voor een deel werkt. Of dat de betrokken groep niet bereikt wordt.
De kritiek in de gemeenteraden had vooral betrekking op de uitvoering van het beleid. De raden willen zien dat het beleid beter werkt, méer resultaten oplevert.
Zorgwekkend is de signalering dat het aantal status-houdende asielzoekers buiten-proportioneel de bijstand in stroomt. Deze problematiek is uiterst ingewikkeld en vergt de hoogste prioriteit voor Werkplein/Ability om te voorkomen dat doorgaans goed opgeleide, gezonde mensen niet in het vangnet van de bijstand vallen.
De gemeentebesturen hebben niet als taak inkomenspolitiek te voeren. De gevolgen van de toenemende tweedeling in de samenleving kunnen ze verzachten. En dat is in voornemens in het Hogeland goed gedaan.
Tekst: Berto Merx
