Vrolijke Franse dag bij CSG Winsum

WINSUM – Bij de ingang staat een Simca met geel nummerbord. Ach: ‘Vive la douce France.’ Het is de Dag van de Franse taal bij de CSG Winsum.

Leerlingen poseren bij de Simca. Zo te zien een Simca 1000. Voor de jongere lezers onder ons: een oud Frans automerk, en de wagen doet de oude reputatie eer aan. Ja: plamuurvlekken, de wonden van de roest. Want Franse wagens waren vroeger roestbakken. Tenminste, dat zei de volksmond.

Henriëtte Dokter, docent Frans, heeft een t-shirt aan met talloze Franse woorden voor: balen, gestrest, kwaad, moe. Geweldig. Je leest het als een klein lesje Frans idioom. Leerlingen slepen met tafels, plakband, affiches. De docente Engels staat in de keuken pannenkoeken (crêpes) te bakken. De conciërge controleert de voortgang van het opbakken van de broodjes in de oven.

Het is opmerkelijk, de Franse Dag. Henriëtte: ‘We willen de Franse taal in het zonnetje zetten. Frans raakt in de vergetelheid. Het wordt nergens meer vereist in het vervolg onderwijs.‘  De docent (madamme le professeur, want in het Frans is een leraar een ambt met aanzien) heeft het druk. Het gesprek wordt voortdurend onderbroken door leerlingen die haar vragen wat, waar en hoe iets gedaan moet worden. Dat is de prijs die ze moet  betalen om de hele school in het teken van het Frans en Frankrijk te zetten. De collega’s sluiten in de lessen vandaag hier zoveel mogelijk op aan. Ondertussen geeft ze een leerling de opdracht bezig te gaan met de tosti’s: ‘Die moet je half gaar roosteren, anders red je het niet als straks in de pauze iedereen een tosti wil,’ zegt ze.

Tosti’s verwerken.

De school voor MAVO/HAVO onderbouw is een UNESCO-school en heeft internationale oriëntering hoog in het vaandel staan. “Het is ook een pr-moment,’ zegt Henriëtte. ‘Twee jaar geleden hadden we honderden bezoekers, ook oud-leerlingen.’

In de kantine staat de geluidsinstallatie te wachten. Een moment voor kritische critique. Gaan jullie straks van de ouwe chansons-hits draaien, type Charles Trennet, Juliette ‘Juju’ Greco? Ze kijkt me aan met een strenge blik: ‘Nee, nee. We draaien ook Stromae, Célien Dion.’

Vanavond is er een publieksprogramma, een soort picknique, binnenshuis. Met optreden van een chansonnière. En heel speciaal: Franse les voor kinderen van groep 7 en 8 van het lager onderwijs. Ach, goede oude tijd. De beste leerlingen van de hoogste klas van de lagere school kregen vroeger van de hoofdmeester buitenschoolse Franse les. Gratis. Om alvast wat op te steken voor straks, op de grote school. Tegenwoordig eisen ouders Engels in groep 6 van de basisschool. Henriëtte moet verder. Ze laat zich ontvallen: ‘Ik ga een paar uur Duits geven als ik de opleiding er voor heb afgerond. De positie van Frans staat onder druk, hè.’ Bonjour tristesse, overweeg ik. In de auto, over de Meeden rijdend, de hoofdweg van de banlieue van Winsum neurie ik zacht: Il neige sur Liège….. Dat gevoel van Brel over Luik, in de sneeuw.

Tekst en foto’s: Berto Merx

Cookieinstellingen