WINSUM – Ik zal er geen doekjes om winden. Het avondprogramma van de Dag van de Franse taal op de CSG Winsum is ‘the-place-to-be’ om een tas vol boeken te scoren.
Het is er gezellig druk, in de hal van de school aan de Meeden. Zoals het hoort zijn er hapjes, sapjes, en andere gezellige kraampjes waar leerlingen van de school het publiek bedienen. Door tijdsdruk (druk, druk, druk), kwam ik te laat voor het optreden van de chasonnière. Wat jammer is want één eenvoudig lied in het Frans gezongen, is een parel in het Winsum van Kaboem, Kaboem, Beestachtige lawaaimakers met het allerbeste dat Nederland te bieden heeft aan poëzie-bloedarme teksten. Afijn, je kunt niet alles hebben.
De enige echte reden om er toch nog wat laat binnen te vallen: het boekenkraampje. Zes voor de prijs van vijf, éen euro per stuk. Dit is gewoon graaien. En de verkoopster lijkt er een beetje beduusd van. Marcel Pagnol, man, zo’n schrijver die je net niet nieuw koopt, laat je toch niet liggen als een lekker hapje voor een euro. In het tweede boekenkraampje scoor ik ook een partijtje Maigrets. Jules Maigret, de creatie van Georges Simeon, de commissaris die terecht meent dat het onderscheid tussen een brave burger en een crimineel zo dun is als een zijden draadje. Jammer, een beetje teleurstellend, is dat ik dat ene ding weer niet vind: Maigret in Delfzijl. Het heet- als ik me het goed herinner – Un crime en Hollande uit 1931. Nou ja, je kunt ook niet alles hebben. Heel leuk: of ik een plastic tas wil voor de boeken, vraagt een verkoopster me.
Docent Frans Henriëtte Dokter spreekt me aan op mijn stukje van gisteren. De naam van de zangeres Célin Dion, ‘daar moet nog een e bij. En madame is met 2 m’s en niet drie.’ En zo voel je je alsof je net een proefwerk Frans hebt terug gekregen. Nou ja, mevrouw Dokter heeft ook een eerstegraads acte. ‘Het is de automatische spellingscontrole in Word, mevrouw, ’ probeer ik nog. ‘Spelfout is spelfout,’ zegt ze meewarig.
Tekst en foto’s: Berto Merx
