Zo’n gemeentelijke nieuwjaarsreceptie is natuurlijk the-place-to-be. Hapjes en sapjes, goed gehumeurde mensen van vooral de hogere rangen en standen van het verenigingsleven tot de politie en brandweer. Wat is het toch fijn om met gelijkgezinden samen te zijn. Eén keer per jaar. Dus op naar het gemeentehuis van Eemsmond. Om te vernemen wat de diepste, geheime verlangens der gemeenteraadsleden zijn voor hun politieke toekomst. Want het is Adieu Eemsmond. Er komen verkiezingen aan!
Doctor Sigmund Freud had ons al geleerd dat achter de woorden en de schone schijn, diepe verlangens naar macht nestelen (ook nog wat anders, maar daar heb ik het nu niet over). Harald Bouman, wethouder der Gemeentebelangen legt me uit wat zijn verlangen voor 2018 is: ‘Politiek is samen het mooier en beter maken.’ Jawel, maar de vraag naar de macht dan? Harold laat zich niets ontglippen over het politieke verlangen na de nieuwe verkiezingen. Daarvoor moet men bij de man zijn met een snor als die oude Raspoetin, ereburger van Eemsmond maar vooral chef van het Nieuwe Gemeentebelangen, Jopke Nainhoes, die daarover niets zegt. Wethouder Theo Berends (CU) verlangt er naar de gemeente Eemsmond ‘goed achter te laten.’ Gemeentesecretaris Betto Meijer – toch chef der ambtenaren – heeft er geen moeite mee dat er binnen afzienbare tijd de nieuwe gemeentesecretaris, die van 2019, van het Hogeland – zal aantreden, naast hem. Zachtjes fluistert hij me in het oor, zodat anderen het niet horen: ‘Ik ben straks weg. Ik ben 66 jaar.’ Mooi, dan zal hij krachtens het algemene ambtenarenreglement, volgens de wet van 1932 – als ik me wel herinner – gebruik gaan maken van zijn recht op toetreding tot het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds en het opnemen van de ingelegde pensioenpremies.
En daar ontwaren we Linda Visser, der SP: ‘Eindelijk gerechtigheid voor al die mensen die lijden onder de aardgaswinning.’ Freudiaans doorvragend over haar verlangen naar macht, zegt ze: ‘Toen ik 16 was voerde ik al actie. Tegen de bouw van de mega-veestallen. Ik ben nu 35. En dat is wat ik nog steeds in me heb.’ Eltjo Dijkhuis van Gemeentebelangen zegt het aanvankelijk zo: ‘Ik verlang een gemeente die bereikbaar is voor de burger.’ Jawel. Dat willen we allemaal wel, maar wat zit er in het diepste van zijn ziel? ‘Nou, ik heb me wel aangemeld als kandidaat.’
Zoveel moeite moeten doen, duwen en trekken om de contouren van het politieke landschap van de mooiste plaats aan de kust na 2018 te ontwaren, we geven het op. Nippend aan een drankje dat gecaterd wordt door medewerkers van hotel en restaurant Landgoed Ekenstein, luister ik naar Erwin de Vries, chansonnier die gerust naast le vieux-grise Georges Moustaki kan staan.
Hij gaat een lied schrijven over de gemeente Eemsmond: ‘Alle dorpen mogen bijdragen leveren die ik dan verwerk.’ Het refrein is er al en hij zingt het voor: “Hoe de wind ook waait, adieu mien mooie Eemsmond (bis). ’t Ging ons goud, en woar mien hoes ook staat, adieu mien mooie Eemsmond. Blifst bij mie in ‘bloud.” Op zijn verzoek, zijn e-mail, voor wie bijdragen aan het lied in statu nascendi wil leveren: [email protected]. En kom, dan helemaal in sfeer: www.erwindevries.nl Dit gaat een mooi lied worden zeker weten.
Burgemeester Marijke van Beek, wat een energie straalt ze toch altijd af, memoriseerde in haar speech dat binnenkort het spoor van Roodeschool naar de Eemshaven officieel wordt geopend. Dat is heel mooi voor mensen die in de Eemshaven werken. En zeker ook voor de toeristen die de boot naar Borkum nemen. ‘De treinverbinding maakt de haven nog completer en daarmee een nog sterkere economische maar ook toeristische speler.’ En toen ze zei: ‘Eemsmond heeft komend jaar zes treinstations,’ was het even stil, maar kreeg ze meteen applaus.
En toen klonken de eerste noten van het Grönnens Laid. En de ongeveer 250 aanwezigen zongen uit volle borst mee. Ontroering maakt zich van me meester (dat heb ik altijd met Volksliederen).
Desolaat stap ik in de auto. Rijdend in het duistere donker, gevoel ik toch een teleurstelling. Over de weinig aanwezige Wille zur Macht – ja die is van Nietsche – bij de politieke klasse van de Eemsmond.
Tekst en foto’s: Berto Merx
