Geen gunst, maar een recht!
Het is om moedeloos van te worden. In letterlijk één klap werden we, na een periode van relatieve rust, weer met de neus op de feiten gedrukt. De aardbeving in Zeerijp van afgelopen 8 januari deed het vertrouwen in de Rijksoverheid tot een dieptepunt dalen. Er zal echt een goed plan moeten komen om dat vertrouwen, voor zover nog mogelijk, te herstellen. En wel onmiddellijk! Het kan niet meer wachten. Wij Groningers hebben al genoeg geleden. We willen daden zien en niet alleen woorden. Of, zoals ik in mijn nieuwjaarstoespraak benadrukte: de regering zal eindelijk eens moeten regeren, ook in Groningen.
Het recente bezoek van minister Eric Wiebes van Economische Zaken aan Zeerijp was prima en getuigt van belangstelling. Dat is natuurlijk ook het minste wat we van hem mogen verwachten. Toch wil ik hem best het voordeel van de twijfel geven dat hij het nu ook daadwerkelijk anders en snel gaat aanpakken. Zelf geef ik de voorkeur aan een bundeling van regelingen. Een doordacht en samenhangend pakket dat de regio in staat stelt te herstellen van alle schade, leed en het opgelopen imagoverlies. Dat is geen gunst, maar een recht. Met de gaswinning hebben we bijgedragen aan de economische ontwikkeling van Nederland en aan het welzijn van de Nederlanders. We hebben er recht op om te worden gecompenseerd voor alle ellende die we ervoor hebben teruggekregen.
De veiligheid van onze inwoners heeft daarbij de hoogste prioriteit. Getuige de aardbeving in Zeerijp is het niet uit te sluiten dat er nog meer zware klappen volgen. Een, op zijn zachtst gezegd, onplezierige gedachte. En dus zullen woningen en gebouwen versneld versterkt en verstevigd moeten worden. Minstens zo snel moeten er maatregelen komen om de huidige en toekomstige schade te vergoeden. Ruimhartig te vergoeden, welteverstaan. Niet alleen de materiële schade, maar zeker ook de immateriële schade. Onder meer in de vorm van een compensatie voor het psychische leed dat veel inwoners al jarenlang ervaren. Voor de angst, de zorgen en de aantasting van hun woongenot. Door de aardbevingen of de dreiging daarvan.
Maar ook moet er in rap tempo een rekening worden vereffend voor het geleden imagoverlies. In de kern is de aardbevingsregio tenslotte een belangrijke economische motor. Niet alleen voor Groningen, maar voor heel Nederland. Kijk maar eens naar het chemiecluster of de ontwikkelingen op het gebied van energie in de Eemshaven. Om die positie te behouden moet de regio weer worden voorzien van een perspectief. Vanzelfsprekend inclusief de financiële middelen om daar vorm en inhoud aan te geven.
Ik hoop van harte dat de gevoelens van de Groningers morgen massaal tot uiting worden gebracht tijdens de nieuwe fakkeloptocht tegen gaswinning. Vandaar dat ik iedereen oproep om vanaf de Vismarkt in de stad Groningen mee te lopen. Om schouder aan schouder de overheid te laten weten: neem nu eindelijk eens je verantwoordelijkheid!
