Natuur(lijk)
Nederland en natuur staat dikwijls op gespannen voet met elkaar. Echt ongerepte natuur, zoals we dat in andere delen van de wereld kennen, hebben we in ons land niet. We zijn een net, gecultiveerd land. Grotendeels veroverd op het water.
Toch vinden we natuur belangrijk en doen we verwoede pogingen om kunstmatig die natuur terug te krijgen, dan wel nieuw aan te leggen in ons land. Of we daar in slagen, is continue voer voor discussie. Neem recentelijk weer de Oostvaardersplassen. De weerstand groeit met de jaren en neemt vormen aan waar oorlogsdreiging vanuit gaat.
Neem diverse diersoorten die we hier niet meer hadden, maar die natuurliefhebbers graag terug wilden zien. Met name de hoefdieren zijn populair en kunnen bij een select gezelschap rekenen op een warm welkom.
Vos en kraai
De vos is ook weer volop aanwezig. Extra zorgelijk voor de ook zo geliefde weidevogels. Neem de wolf die nu toch echt voet op Nederlandse bodem heeft gezet. Een schaap meer of minder, wat maakt het uit…
Andere vliegende rovers zijn al sinds jaren beschermd en met succes. De overlast van roeken, kraaien en andere roofgevogelte neemt steeds grotere vormen aan. Het dwong ons als gemeente Winsum zelfs tot het maken van een heus roekenbeleidsplan. Het is dweilen met de kraan open. We stoppen er dan ook maar weer mee.
Wat echt zou helpen, de beschermde status opheffen, is vooralsnog onbespreekbaar. Als gemeente gaan we er niet over. De provincie heeft hierin meer te zeggen. Maar Groningen is minder soepel dan andere provincies. De provincie Groningen werkt aan een nieuw flora- en faunabeleid. Ik hoop van harte dat dit beleid meer oog heeft voor de effecten in de praktijk. Ik ben bang dat we anders straks als gemeente ook nog aan de gang moeten met een vossen- en wolvenbeleidsplan.
Nederland en natuur. Het is een moeizame combinatie. Maar wat is natuur? Ik beschouw de hele openbare ruimte als natuur. Als de omgeving waar ik mag wonen, werken en recreëren en waarvoor ik de opdracht heb, als goed rentmeester, die goed te beheren. Dat gaat op voor het klein. Mijn eigen tuin, het perkje in de straat, het park om de hoek.
Zonneparken?
Maar dat gaat ook op voor het groot. Onze boeren zijn de grootste natuurbeheerders. En velen doen dat met veel liefde en toewijding voor de flora en fauna. En ja, anderen zijn alleen nog maar bezig met het grootste economisch gewin van elke vierkante meter grond. Daar is nog zeker een slag te maken. Ik citeer onze bevlogen minister Schouten van LNV: ,,Landbouw en natuur moeten elkaar aankijken. Niet in tegenstellingen denken. Je hebt elkaar nodig”‘
Maar die grote kunstmatig gecreëerde natuurgebieden? Ik weet het niet. We hebben wel andere opgaven om ons druk over te maken. Kunnen we de Oostvaardersplassen niet ontruimen en er één groot zonnepark van maken?
