Het is gewoon lief van GroenLinks, groene mensen in het kader van de verkiezingscampagne een Groen Lintje uitreiken. Klein, fijn, opgeprikt door Anne Marie Smits, de lijsttrekker die dit ongetwijfeld uitstekend kan.
Deze keer was het Ingrid Koetzier.
Koetzier?
“Zij organiseert al jaren allerlei bijzondere events, zoals slapen bij de dijk tijdens de Dag van het Wad of slapen in het kerkje van Oostum. Op deze manier beleven deelnemers de intense stilte op het Hogeland en de helende kracht van de natuur. Ook dineren op de dijk bij Noordpolderzijl wordt al 10 jaar georganiseerd. GroenLinks is blij met mensen die zulke bijzondere dingen aandurven,” zo laat men weten.
Ach, waarom niet eens een Groen Lintje voor de bewoner van Huize De Bunker (nomen est omen) in Warfhuizen. In 1988 ofzo besloot de gemeente Leens het particulier gebruik van vergif (maar dat heet nu gewasbeheersingsmiddelen) terug te dringen. Inwoners konden hun stoep laten markeren met twee groene stoeptegels met een zeehondje in het wit. Hiermee gaven ze aan: Ik draai er zelf voor op, to roundup, zeg maar, voor het schoonhouden van de stoep zonder vergif. Jaren en jaren heeft deze stille, bescheiden, groene mens de stoep schoongehouden, zelfs toen de tegeltjes verbleekt waren door het zonlicht. Met een heel ingenieus hulpmiddel: een stuk van een voorvork van een oude fiets, aan één kant gezaagd in een hoek van 45 graden en bijgeslepen. Het ideale onkruidmes, en ook nog eens hergebruik van materiaal, circulaire economie weet- je- wel.
In stilte, want het geluid van gemeentelijk groenbeleid dringt niet door in Huize de Bunker. Deze mens deed al groenbeleid zonder beleid. En toen er beleid kwam met onkruid branden en borstelen, bleef onze kleine held gewoon doorgaan want dat was beleid dat niet werkte. Want onze bescheiden held wilde het ook niet missen. Het verwijderen van onkruid op de stoep, op de knieën, dat is bijna helemaal zen, de stilte voorbij naar het Grote (Groene) Niets, het nirwana. Ofzo, het kan ook het gewone oude paradijs zijn, of iets anders holistisch, in ieder geval helend voor het geheel van dinges….weet-je-wel. Moeder Aarde, dus.
Ach, is er nog een prijsje over? Voor iemand die waarschijnlijk al groen was voordat GroenLinks was opgericht? Voor een mens-zonder-eigenschappen, die nog nooit een prijs heeft gekregen. Met een tuin waarin het duurste, exclusiefste bijenhotel overbodig is. Waar geen vogelkastjes hangen omdat in die enclave geen woningnood voor vogels heerst. Oh schone groene tegels, ze zijn grijs geworden, net als de kleine held van Huize De Bunker. Ooit eens een – desnoods – kleine onderscheiding……..Maakt niet uit van wie. Want de mens die moedig was vóórdat anderen milieubewust waren, tijdens en daarna, heeft nog nooit een prijs gewonnen.
Tekst en foto: Berto Merx
