BEDUM/ HET HOGELAND – Zaterdag 2 februari staat tijdens WinterLoop Bedum de stilettorun op het programma. Een ludieke manier om geld in te zamelen voor onder andere het Kanker Recearch Fonds van het UMCG. Vrouwen, waaronder de wethouders Kristel Rutgers en Mariëtte de Visser, maar ook mannen, waaronder bakker Klaes Hoekstra, rennen op schoenen met hoge hakken een parcours. Niet om te winnen, maar om via sponsors geld bij elkaar te strompelen, vallen, rennen en huppelen voor dit geweldige doel.
HogelandNieuws stuurt ook een ‘runner’. Cees van de Meent gaat op hoge hakken, met jurk en om niet herkend te worden, met pruik, hopelijk namens veel volgers van onze sites meehobbelen om geld op te halen. Waarom doet Cees mee? Misschien wordt het antwoord duidelijk in het verhaal dat hij schreef toen bij zijn vrouw Nicky kanker was gecontroleerd. Na de schrik, de operatie, de angst, kwamen de chemokuren en de tientallen bestralingen.
Je kunt Cees sponsoren door een bedrag, hoe gering dan ook, over te maken op bankrekeningnummer
NL 12 ABNA 048.55.30.546 ten name van C. van de Meent onder vermelding van: Stilettorun WinterLoop Bedum.
Het verhaal:
“Oncologische verpleegafdeling” staat er op een bordje naast de deur. Ik open de deur, luid gelach komt me tegemoet. Door een glazen deur zie ik de behandelstoelen. In het midden van de kamer staat een soort stamtafel, helemaal omringd door mensen, ze lachen! Het is druk, de behandelstoelen, alle vier, bezet met oudere mensen.
Dit is toch niet wat ik verwacht had, de drukte, het gelach, de luidruchtige stemmen. Gelukkig moeten we even wachten in een kamertje, ze liggen achter op schema. Eén patiënt is onderuit gegaan en een tweede reageerde ook niet helemaal goed op de therapie.
“Wilt u wat soep of brood” vraagt de verpleegkundige lief. Ik hoef niet, mijn maag trilt de hele morgen al en ik denk dat ik geen hap binnen krijg of -houd.
De stoel wordt in de gemakkelijkste stand gezet. Mijn lief is niet veeleisend, maar het wordt toch een zit van ruim een uur. Ze zit!!
Vakkundig en ervaren brengt de verpleegster het infuus in. Een grimas van pijn trekt over het gezicht van mijn lief, gelukkig gevolgd door haar prachtige glimlach.
Ik ben hartstikke gespannen, maar weet m’n tranen te bedwingen. Tenslotte ben ik hier als steun en niet als jankend blok aan het been.
Het is alsof een volledige rust mijn haar overvalt. Ze ligt heerlijk in haar stoel en glimlacht haar mooiste glimlach. “Wat houd ik toch veel van je” :schreeuwen mijn ogen. Ze voelt het en knikt: “Ik ook van jou”.
Het infuus begint een middel tegen misselijkheid te druppelen. Nu begint het, het beter worden, het gevecht tegen de grote, verdomde K.
Ik zie nu toch haar nerveuze trekjes, even aan haar haar plukken, even de vingers kruisen, de tenen met de mooi gelakte teennagels wiebelen in een vast ritme een dansje van spanning.
Nu wordt het giftige “geneesmiddel” aangesloten, ik huiver.
Het slangetje kleurt rood, druppel voor druppel wordt mijn lief vergiftigd. Vergiftigd om die verschrikkelijke, kwade cellen te doden, zoals die probeerden om haar te doden, van me af te pakken, de hufters. Mijn lief, wat lig je daar mooi, zo rustig, zo ontspannen, zo sterk, terwijl ze dit allemaal maar met je uitvreten.
Ik voel tranen over mijn wangen vloeien. Alsof ze het voelt stuurt ze me met getuite lippen een intense kus. Tegen de tranen helpt het niet, maar het betekent wel dat we het samen doen. Samen, hoezo samen?
Zij ligt daar en ik kan haar niet helpen, ik kan er alleen maar zijn. Ik voel me machteloos, wel samen, maar ook verdomd alleen.
Langzaam verdwijnt de rode vloeistof in haar lichaam, ze gaapt, de laatste druppels vinden hun weg, op zoek naar die kwaadaardige mannetjes, de etters!
Het tweede zakje wordt aangesloten. Ze eet ondertussen een boterham. “Zal ik je even helpen, lieverd?” “Nee, kan ik zelf wel”, haar standaard antwoord. Wel goed teken dat ze eet, de middelen tegen de misselijkheid doen hun werk blijkbaar snel en goed.
De uitleg duurt wel heel lang. Inmiddels is het tweede zakje leeg gedruppeld. Mijn lief houdt zich stoer, ik ben zo trots op haar. Ze zit daar in die stoel met een zichtbare vastbeslotenheid:” Ik zal dit overwinnen”. Ik houd nog meer van haar dan een maand geleden, ze is mijn alles, voor altijd. Ik loop even naar haar toe, mijn tranen zijn gedroogd, ik hoop dat ze mijn zachte huilen niet heeft bemerkt. Ik breng mijn hoofd naar het hare en kus haar een paar keer zacht op het voorhoofd. “Gaat het weer een beetje”:vraagt ze, daarmee antwoord gevend of ze mijn stille waterlanders gezien of gevoeld heeft.
Nadat ook het derde zaakje leeg aan het infuusrekje hangt begint het spoelen. Raar eigenlijk, de giftige mannetjes worden ten aanval gestuurd en worden nu met een waterkanon weer verjaagd. “Veel vocht de komende dagen helpt om het gif weer uit het lichaam te krijgen”:vertelde de zuster. Inmiddels zijn de luidruchtige patiënten met hun aanhang vertrokken, dat voelt beter zo! Bij mezelf is er nog geen woord over de lippen gekomen, ik schrijf nu liever dan te praten, te lachen of grappig te zijn. Geen grappen, vandaag ff niet!
Het behandeling maakt waarschijnlijk moe, mijn lief lijkt te slapen. “Mag mijn steunkous uit” roept een oude vrouw achter me. Mijn lief kijkt over de rand van haar bril en glimlacht, ik zie haar vermoeidheid nu heel duidelijk.
De zuster geeft me een machtiging voor een pruik. “Voor de kapper” zegt ze. “Er valt binnenkort weinig te knippen” antwoord ik adrem, maar schrik er toch weer een beetje van. De pruik uitzoeken gisteren was heel erg confronterend, vandaar!
Mijn lief is klaar, nog even bloeddruk meten en wat laatste tips van de verpleegkundige: veel drinken, liever niet zwemmen, absoluut niet naar de sauna, goed eten om op krachten te blijven en de eerste tien dagen na de chemotherapie geen coïtus, en zeker niet zonder bescherming. Ik lach zachtjes in mezelf, dit vraagt om een grap met een fluoriserend condoom.
Begrijp je nu waarom ik meedoe en waarom ik de lezers van HogelandNieuws durf te vragen om te sponsoren?
Steun de actie: bankrekeningnummer
NL 12 ABNA 0485.5305.46 ten name van C. van de Meent onder vermelding van: Stilettorun WinterLoop Bedum.
