De PvdA-politicus William Moorlag wil een fokverbod op honden van het ras Staffords. Harde maatregelen tegen naar hij meent agressieve bijtgrage honden. Linda Visser, voorvrouw van de SP Het Hogeland klimt in de pen tegen Moorlag: “Feiten tegen het onderbuikgevoel,” zo stelt ze.
In verschillende nieuwsberichten las ik dat William Moorlag, Tweede Kamerlid van de PvdA, pleit voor een totaal (fok)verbod op honden als Staffords, met als doel “het ras te laten uitsterven.” Dit alles naar aanleiding van een gruwelijk incident in Rotterdam waarbij een vrouw zwaar gewond is geraakt door een aanval van drie Staffordshire bullterriers van haar buurman waar ze op paste. Dat is dan ook alle informatie, geen achtergrond of context. Dat ieder bijtincident er eigenlijk een te veel is vinden wij ook. De gevoelens van afschuw delen wij allen. Bij dit soort (bijt)incidenten zijn er namelijk alleen maar slachtoffers. Volgens William Moorlag moet de overheid ingrijpen om de veiligheid van de samenleving te garanderen. “Iedere burger moet zich in zijn eigen buurt of huis veilig kunnen voelen. Deze afschuwelijke gebeurtenis onderstreept dat we nu echt moeten kiezen voor onze veiligheid en bepaalde honden moeten weren uit onze samenleving,” zo stelt hij.
Als ik dat lees voel ik ook afschuw. Terwijl er naast mij een snurkend Amerikaans Stafford meisje van negen maanden op de bank ligt, onze Indy. Zoals wereldwijd in zovéél gezinnen er op hetzelfde moment ook net zo’n soort honden tegen baasjes aan liggen te ronken.
Denkt Moorlag nou echt dat al die mensen met zo’n hond zo naïef of achteloos zijn dat ze hun kinderen, zichzelf en anderen dagelijks blootstellen aan ernstig gevaar? Een gevaar waar hij ons en de samenleving met een (fok) verbod als ultieme oplossing tegen zou moeten beschermen?
Vanaf mijn twintigste deel ik mijn leven met Staffords, ik heb een voorliefde voor dit type honden. Het maakt dat deze politieke uitspraak mij persoonlijk raakt. Mijn hart huilt. Hoe durf je zo kort door de bocht te gaan? Beseft hij wel dat hij mijn hond zo snel mogelijk wil verbieden? Hoe dan en op basis waarvan? Waar vaak gesproken wordt over hoog risico honden, heb ik het liever over hoog risico mensen.
Het type hond, de pitbull, is al vanaf de 17e eeuw terug te vinden als een erkend ras, met een geschiedenis vol tegenstellingen. Agressief ogend, atletisch en gefokt om te vechten, maar ondertussen ook uiterst sociaal met de bijnaam ‘nannydog’. Een ingewikkelde combinatie met een gouden karakter, mits de hond goed opgevoed wordt. Net zoals vele rassen zijn zij ooit gefokt voor de jacht, gevechten en andere bloeddorstige bezigheden. Dat zegt niet zoveel over hoe een ras nu is. Wel brengt het kenmerken met zich mee waar je als eigenaar rekening mee moet houden. Het valt of staat met opvoeding en verantwoord eigenaarschap.
Het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) is ook duidelijk hierover: “Agressief gedrag bij honden door verschillende factoren wordt niet alleen door het ras veroorzaakt. Het is daarom niet effectief om het fokken van een heel ras te verbieden, omdat de eigenaar en omstandigheden ook een rol spelen in het probleem.”
De uitspraken van Moorlag passen in de tijd van de Pitbullwet, RAD (Regeling Agressieve Dieren). Een draak van een wet die in 1993 hetzelfde doel voor ogen had als Moorlag dat nu heeft. Het is een onzalige plan om de Stafford en (pit)bullachtigen uit te roeien om zo het aantal bijtincidenten terug te dringen. Een wet waardoor 15 jaar lang alles wat maar op een pitbull leek in beslag genomen werd, duizenden honden zijn afgemaakt. En na evaluatie in 2008 bleek dat de doelstellingen van de wet helemaal niet bereikt waren. 15 jaar lang mensen- en dierenleed voor niks. Hoezo leer je niets daarvan?
Het zijn niet de honden die het risico vormen, het is de mens, de hoog risico mens. Het begint bij de eigenaren die onkundig, onwetend of onbekwaam zijn, of kwaad in de zin hebben. De eigenaren die zulke honden impulsief kopen, niet gehinderd door enige kennis van zaken, of de hond zien als accessoire of statussymbool. De eigenaren die hun huisdier zien als een ding en niet begrijpen dat het een dier is met een eigen wil, waar je tijd en aandacht aan moet geven.
Het wordt in de hand gewerkt door de wetgeving, die honden ziet als koopwaar, als dingen. Waarbij de straffen en maatregelen op het gebied van onbekwaam eigenaarschap en mishandeling niet meer dan “een tik op de vingers” lijken te zijn. Dat kan echt strenger, effectiever en beter. Het eindigt met politici zoals William Moorlag. Die zonder kennis van zaken, vanuit een onderbuikgevoel, overgaan tot roeptoeterij. En dat als reactie op een bericht waar iedereen van gruwelt. Een mooi politiek punt ervan maken om mee te scoren in de media. Dat mag, dat scoren en momentjes pakken, maar niet over de rug van mijn hond en haar soortgenoten en liefhebbers.
Wanneer het doel is het aantal (bijt)incidenten zoveel mogelijk terug te dringen vindt hij mij aan zijn zijde. Maatregelen zoals een aanlijnplicht en muilkorfgebod zijn al vastgelegd door de gemeenten. Voeg daar de verplichting aan toe om, indien nodig, training en therapie te volgen met een hond die wangedrag vertoont. In uiterste geval heropvoeding en herplaatsing elders. Pak de eigenaren aan, niet de honden. Hun gedrag is uiteindelijk het resultaat van wat wij mensen erin gestopt hebben. Leg vooral de prioriteit bij het stoppen van het doorfokken van rassen op uiterlijke kenmerken die dierenleed veroorzaken, of de broodfokkerij.
Ik vraag me af hoe hij dat denkt te gaan doen, mijn hond verbieden? Op basis waarvan kan hij het tegendeel bewijzen als het aankomt op feiten en argumenten naast zijn onderbuikgevoel? Mijn advies aan hem is: Praat eens verder met kenners van het ras, neem eens contact op met Martin Gaus, die in 2008 ook een rol speelde bij het afschaffen van de RAD. Praat eens met mijn collega’s van de dierenambulance en het asiel.
Kom bovenal eens kennis maken met een aantal Staffords zoals Indy, Chica en Aslan. Het zijn prachtige persoonlijkheden op pootjes. Zij zullen Moorlag met alle enthousiasme en liefde ontvangen, zoals ze dat bij iedereen doen. Het is maar goed dat ze niet kunnen begrijpen dat hij ze uit wil roeien.
Wie weet, beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.
Linda Visser, fractievoorzitter SP Het Hogeland
