BEDUM – Zwarte Pieten in een oude Gadobus, Sinterklaas die aan komt scheuren in een snelle miniversie van zijn stoomboot en de malle professor P.I.E.T. Zweinstein die gevaarlijke Pietendrankjes maakt: het Sinterklaasfeest was afgelopen zaterdag 23 november weer compleet in Bedum. Zelfs voor ietwat argwanende meisjes van zeven.
Ze hebben er allebei buikpijn van, zo spannend vinden ze het om Sinterklaas straks écht te zien. Marilyn (7) en Roselyn (4) gaan naar de intocht van Sinterklaas in Bedum. “Ik hoop dat ik Sinterklaas een handje kan geven”, zegt Marilyn.
Het grootste deel van Bedum lijkt zich te hebben verzameld op het “haventerrein” dat Bedum één keer per jaar rijk is en vol verwachting wordt naar het Boterdiep gekeken. Naar traditie duurt het even voor Sinterklaas komt. Een paar liedjes worden gezongen. Dan komen plotseling bussen vol Pieten aangereden over de Gele Klap, richting de Molenweg. Even later komt Sinterklaas, toch over het water, aangescheurd in een met vlaggetjes versierde boot, geflankeerd door een paar Pieten.
“Dat is een hulpsinterklaas”, fluistert Marilyn. Ernstige blauwe ogen in de mijne. “Zijn baard is veel geler dan die van de echte en zijn neus is anders.”
Sinterklaas komt aan wal en maakt een praatje met Henk-Jan Bolding, burgemeester van gemeente Het Hogeland.
De Pieten zijn ook anders, merkt Marilyn op. Malle Pietje is er niet. En Oepsie Piet niet. En Hoofdpiet ook niet. “Kijk, daar is Hoofdpiet!” roept Roselyn. “Die met het blauwe pak!”
Een Piet vraagt of beide meisjes straks mee willen in de Pietenbus. Of ze een buskaartje willen. Grote ogen en glimlachen. En of ze dat willen. De buskaartjes snel in papa’s hand, want Piet geeft er nog eens een hele hoop pepernoten bij.
Even later zitten ze hoog in de bus. Het is een oude Gadobus van het Nationaal Busmuseum volgens een plaatje op de zijkant. Met open dak en inclusief zware dieselwalm.
Onderweg wordt druk gekletst met Zwarte Piet en steeds even omgekeken of papa en mama wel achter de bus aankomen. Pieten klimmen in lantarenpalen, in bomen en op de kerk. Zelfs de Alpaca’s in het hertenkamp van Zorgboerderij de Golden Raand kijken hun ogen uit.
In de sporthal staat professor P.I.E.T. Zweinstein een drankje te brouwen dat Sinterklaas zijn Pieten sneller moet maken. Het drankje heeft een heel andere werking: de Pieten gaan alles dubbel zeggen en beginnen te lopen als pinguïns. Gelukkig lost een pepernoot – “wel gelijkmatig kauwen, het moet gelijkmatig in het bloed terechtkomen” – alles weer op.
Het dansfeest dat volgt is erg gezellig en indrukwekkend. Stel je voor dat zwarte Piet jouw hand pakt en een heel liedje lang met jou en je zusje in het rond springt. Misschien wel het hoogtepunt van de dag. En daarna nog met Sinterklaas op de foto, óp zijn schoot. Grote grijnzen, allebei.
“Sinterklaas is lief hè”, glundert Roselyn. “Het was een hulpsinterklaas”, fluistert Marilyn.
Op de fiets naar huis blijkt de boot van Sinterklaas nog in het Boterdiep te liggen.
“Het was echt een hulpsinterklaas volgens mij”, zegt Marilyn nog een keer tijdens het avondeten. Het dansen met Piet, in de sporthal, was héél erg leuk, zegt ze. En de Piet die in de boom klom. En in de bus was het zo gezellig, met Piet praten. Hoofdpiet was er alleen niet bij. “Jawel hoor!”, zegt Roselyn. “Dat was die met het blauwe pak. Maar hij was nu wel een meisje.”
’s Avonds wordt vol overgave gezongen bij de schoen. Een lang liedje, geen korte, waarschuwt Marilyn. Want dat zei Sinterklaas in de sporthal. Het verlanglijstje dat Smeerpoetspiet een nacht eerder in de brievenbus achterliet wordt zorgvuldig ingevuld – een skeetbort en een ipadhoes als ’t u blieft – en het laatste Sinterklaasjournaal moet nog even gekeken. Geen woord meer over gele baarden en andere neuzen.
De magie van Sinterklaas doet ook in Bedum gelukkig nog steeds haar werk.
Tekst + foto’s: Saffira Rijkee
