BEDUM – Verslaggever Cees van de Meent van HogelandNieuws werd door Klaes Hoekstra – voorzitter van de Stichting Bedumer WinterLoop – gevraagd drie interviews af te nemen voor het magazine van de Bedumer WinterLoop. Het magazine is inmiddels huis-aan-huis in Bedum verspreid, maar de aandacht voor het Kanker Researchfonds van het UMCG verdient meer aandacht. Vandaag het tweede interview, met Lucy, Nanda en Janny van Luna Kankercafé.
“Kankercafé Luna, het station om even op verhaal te komen”
Met het uitspreken van het K- woord ben je in één keer patiënt, ben je ziek, erg ziek. Je zit ineens in een snel rijdende trein. Uitstappen, aan de handrem trekken, van de trein springen: het heeft geen enkele zin. De trein rijdt in duizelingwekkende vaart langs stations met vreselijke namen: Oncologie, Operatie, Chemo, Bestraling, Ziek, Kaal, Wanhoop, Moe en Onbegrip. In elke trein, op iedere school, ieder bedrijf, elke straat zitten mensen die het gaan meemaken: zelf, van dichtbij of in de omgeving, maar je weet niet wie. Op station ‘Oncologie’ of op één van de andere stations, tref je misschien een medereiziger die je kent. ‘Jij óók?’, ‘Ja, ik óók!’ Eigenlijk heb je dan een beetje geluk. Je kunt even praten met een medereiziger, een lotgenoot. Niet alleen over het station of het af te leggen traject, maar ook over ogenschijnlijk kleine, praktische ervaringen/problemen.
‘O, heb je dat ook?’ ‘Dat voel ik ook zo!’ ‘Dat doe ik zó!’, ‘ Dat heb ik van haar gehoord!’
De herkenning, zo’n gesprekje, doet de meeste patiënten en hun partners goed. Het delen van ervaringen, het praten en luisteren helpt.
Hoe fijn is het om op een plek, in de buurt waar je woont, mensen te ontmoeten die begrijpen wat jij doormaakt, dachten Nanda Medema en Janny Arends uit Bedum en Lucie Luurs uit Winsum. Alle drie hebben ze te maken gehad met kanker en ze willen iets met hun ervaringen doen. Ze wilden iets doen, legden hun oren te luister en kwamen op een geweldig idee: het Luna Kankercafé, een plek waar het gaat om het leven en het mens zijn.
De Bedumer WinterLoop honoreerde het idee van de dames en terecht, zo is al gebleken.
‘Kankercafé’: het klinkt zo hard?
“Maar kanker is ook hard”, klinkt het bijna gelijktijdig uit de monden van de initiatiefnemers. Lucie: “Kanker is veel meer dan een ziekte, het verwoest je leven. Twee van ons vielen, net als veel anderen, na hun ziekte in een zwart gat. Het is voor velen niet eenvoudig om het oude leventje weer op te pakken. We hebben er Kankercafé van gemaakt om het wat luchtiger te maken. We kunnen nu met een legitieme reden naar het café en als we willen kunnen we kruipend naar huis, hahaha.”
De drie vriendinnen zijn trots op hun café en het bij elkaar brengen van lotgenoten geeft veel voldoening. “Er zijn mensen die de ziekte zo snel en goed mogelijk achter zich willen laten, maar het café voorziet voor velen in een behoefte”, zegt Janny. “We hebben nu drie ‘café’s gehad. Er komen gemiddeld 25 mensen, niet alleen (ex)-patiënten, maar ook partners, gezins- of familieleden of vrienden. Er ontstaan vriendschappen en hele mooie gesprekken. Er is ruimte voor emoties: blijdschap, verdriet, herkenning, boosheid en in ieder geval samenhorigheid. Het is zeker geen trieste bedoeling of heel beladen, er wordt ook wel gelachen. Ik vind het iedere keer weer bijzonder dat mensen naar café Luna komen, zelfs alleen. Ik weet niet of ik dat zo gemakkelijk zou doen. We hebben in het begin wat persberichten verstuurd, maar er zijn nog veel mensen die niet van het café gehoord hebben. Iemand persoonlijk uitnodigen werkt vaak wel goed, sommige mensen hebben net even zo’n zetje nodig.”
Nanda: “Lucie komt uit de zorg en is echt een mensen-mens, goed in contact met mensen maken. Zij heeft echt een hart voor mensen en voelt goed aan wat ze meemaken, daarom heb ik haar meteen gevraagd om mee te doen.” Lucie vult aan: “Ik werkte in de ouderenzorg en vind dat de mens centraal moet staan. Als je zelf iets meegemaakt hebt, zoals ik, is vaak één woord genoeg om iemand te begrijpen.”
Nanda vertelt verder: “Janny kwam er iets later bij en is super met social media en internet. We voelen elkaar zo goed aan en maken gebruik van elkaars kracht.”
Weet je wat zo mooi is aan het Kankercafé Luna? Je bent niet alleen welkom, maar je voelt je ook direct welkom en op je gemak. Je hoeft je niet op te geven, het is allemaal vrijblijvend en laagdrempelig. Je weet nooit hoe een bezoek aan het café verloopt. De laatste keer was Josje Hamel op bezoek om te vertellen over haar Hamelhuis in Groningen. Haar verhaal was zo herkenbaar, maakte zoveel emoties los, maar het was zo interessant dat we werden gevraagd om de zaal te verlaten, omdat er een andere groep stond te wachten. “Heb ik al genoemd dat de consumpties, door inbreng van de Bedumer WinterLoop, gratis zijn?” zegt één van de dames, ondertussen genietend van de chocoladepinda’s die het interview opvrolijken.
“Tja”, het verhaal van Josje, dat was wel heel mooi. De emoties kwamen door het confronterende, de herkenning, maar we hadden het gevoel dat het wel kon in de beslotenheid van het café.” Toen de laatste gasten weg waren, keken we elkaar met gepaste trots en grote tevredenheid aan. Na enige ogenblikken zeiden we: “Dit is waarvoor we het allemaal hebben bedacht en doen, dit is echt waardevol.”
Meer informatie over Kankercafé Luna kun je vinden op de Facebookpagina
