Zit ik dus treurend voor de buis (ja, weet ik, een tv heeft tegenwoordig geen buis meer) en aanschouw een vrouw die nog trouw in de verpleging in touw is en op haar gelaat de aanschijn heeft van rouw.
Ze had toch zo kinderlijk olijk, vrolijk moeten zijn, onze verpleegster, nu ze wel duizend euro premie krijgt voor inzet, volharding en getrouwheid tijdens de hoogtij weken van de coronacrisis. Dank u Tweede Kamer en regering en Hugo de Jong, waarderings – en dankbaarheidsminister. Het is een éénmalige uitkering, naast het reguliere loon. Over een eenmalige uitkering betaalt onze verpleegster zo’n 50 procent belasting. Uilenspiegel noemt dit een halve sigaar uit eigen doos. Je krijgt duizend, je betaalt daar 500 belasting over, en van die belasting betaalt de zoetgestemde Hugo die 500.
Onze verpleegster legde uit dat die mannen en vrouwen die in de zorg werken uitgeput zijn. Niet gewoon moe, vermoeid of heel erg moe. Nee: uitgeput. Zij zijn uitgeknepen, uitgeperst. Niks 8-urige werkdag, niks vijfdaagse werkweek, niks onregelmatig werk planning. En dan nog de psychische belasting van het uitoefenen van dat vitale beroep in coronatijd. Ik hoef dat verder niet uit te leggen. Ze deden het, ze deden hier en nu wat ze doen moesten, ze bedachten het zelf, want in een crisis hebben de mannen en vrouwen op de werkvoer geen managers nodig. En om hen heen hing een bitter smakende nevel, de nevel die de dood verhulde.
Hier moeten we waardering voor uitspreken.
Wel nog even wachten. Ons aller minister voor waarderingszaken moet nog uitzoeken hoe die premie moet worden uitbetaald en dat is een klus met een tijdsomvang die tot in het najaar beslag zal beslaan ten einde daar een loket voor te openen. Vraag het de eerste de beste salarisadministrateur en die zal zeggen: als de opdracht tot betaling voor de vierde van de maand wordt gegeven, wordt de betaling in de salarisbetaling van diezelfde maand verwerkt. Dat is met elke salarismutatie zo. Dat konden ze toen ze het nog met de rekenmachine onder hand bereik uitvoerden. Dat kunnen ze hier en nu met een geautomatiseerde personeelsadministratie. Nee hoor, daar moet weer wat voor worden opgetuigd. Een loket.
Uilenspiegel heeft-es wat nagezocht over de verpleging. Aanvangssalaris van 1900 euro, eindsalaris op 3400. Gemiddeld 2725 wat netto 1650 per maand bij een volledige baan oplevert. Dat is een tientje netto per uur gemiddeld. Bij een aanvangssalaris netto ruim onder het tientje per uur. Bij de thuiszorg wil je het niet weten, zo weinig wordt daar vitaal beroepend verdiend. Het is ongepast hierover een snaakse opmerking te maken.
Drie keer is de afgelopen tijd in de Tweede Kamer gestemd om de salarissen in de zorg en verpleging te verhogen. Dat is een kwestie die sinds de historische staking van 1991 op de agenda staat, ondanks alle mooie praatjes over de handen aan het bed, de waardering voor een mooi beroep en de valsaardige advertenties waarin wordt beweerd dat je voor een tientje per uur een werkelijk beroep met een uitdaging kunt vinden. En drie keer stemden de VVD, het CDA, D66 en de ChristenUnie tegen en dus gebeurt het niet. Ik geef die namen even, zodat we allemaal goed onthouden waar de ware vrienden zitten van de witteschorten en kekke kapjes brigades. (Ja, ik weet wel dat ze tegenwoordig van die broekpakken hebben, maar daar heb ik het een andere keer over).
Wil iemand met krokodillentranen beweren dat het niet nodig is de beloning in de zorg structureel aan te pakken? Zelfs de onderwijzers en onderwijzeressen verdienen meer.
Politici, van de VVD, CDA, D66 en de CU, mensen krijgen een hekel aan jullie. En daar hebben jullie het zelf naar gemaakt.
Thijl Uilenspieghel
