Ik moest in Niehove wezen. Het mooiste dorp van Nederland, tenminste zo beweren de dames en heren van Elsevier. Nou ja, aangezien Winsum in de Top Vijf van Nederland staat, toch even een vergelijkend warenonderzoek ter plekke, participerende observatie heet dat.
Welaan, het is een doods dorp in de Vallei van het Reitdiep. Bij het plaatsnaambord hangt een extra bordje dat er op wijst dat het een door EW (dat is Elsevier Weekblad) vorig jaar is bekroond. Heel leuk, je rijdt met de wagen naar het kerkje, maakt er een rondje omheen en vervolgens ga je het zelfde straatje weer af en dat was het dan. Het wegdek bestaat uit spoorkeitjes en flinten. Buitengewoon beroerd om op te wandelen, vandaar natuurlijk met de auto erover. Er is een informatiecentrum in het kerkje. En een café met terras.
Er komt een wagen aan, zonder dak, blauw nummerbord, dus een ouwe knar die nog super CO2 uitstoot, die rijdt een rondje, gaat weer weg en even later komt-ie terug en rijdt nog eens een rondje. Een set bejaarden – pardon, mensen tot ouderen gemaakt – op het terras neemt de laatste slok bier en stap op de e-bike. Zo, zo, aan de pimpel en dan scheuren op de Stella door de Reitdiepvallei. Zonder fietshelm en vooral eenzijdige ongevallen veroorzaken, tegen een paal of boom rijden. Een MAMIL en zijn meisje stappen af en betreden vervolgens het terras. Een MAMIL is een Middle Aged Man in Lycra. Een fietser, minimaal 35 jaar op een apparaat van 3500 euro of meer, in een fietsbroekje maat twee keer 35 met een vrouw tot fietster gemaakt maar evident duidelijk op goedkopere fiets. Het hele dorp staat vol hortensia’s: kleine, grote, dikke dunne, witte, rode, blauw en paars, allemaal hortensia’s zodat je vermoedt dat het hele dorp door een hortensia’s vertegenwoordig is bestookt om………hortensia’s voor de huisjes te zetten.
Gelukkig had ik een tot mijn partner gemaakte persoon bij me die nog gezelligheid en genot verschafte.
Met een hart hunkerend naar schoonheid spoedden we ons naar Winsum, om boodschappen te doen, te genieten van jongelui die vanaf de Boogbrug in het water springen, veel te hard met bootjes varen, je kunt er terrassen kiezen! Een auto die langs komt, zie je daarna niet weer. Een koerier levert vrolijk fluitend een pakketje af. Zelfs de verkeersopstoppingen door ronkende ladende en lossende vrachtwagens, hebben hun eigen charme. Oh dorpsplein, met open verbinding naar het winkelcentrum…..via de brug met paaltjes. En zie, een groep wandelaars die bij elke bijzonderheid uitleg krijgt. Bruisend dorp, dat het verdient ANWB-kampioen te worden. Zeker vergeleken met Elsloo of Urk, een plaats waar de wethouder drugsauto’s levert of Oisterwijk, waar de bossen vol liggen met vaten drugsafval.
Tijl Uilensphiegel
