De bekerwedstrijd moest nog gespeeld worden, niet dat het ergens om ging, maar het moest. Gelukkig was het eerste weekend van de herfstvakantie nog vrij, dus we hadden een gaatje.
Oh wacht, hiermee was natuurlijk rekening gehouden door de KNVB. De bekerwedstrijd kon op de oorspronkelijke datum niet doorgaan wegen enorme wateroverlast. In de nacht van vrijdag op zaterdag leek het weer die kant op te gaan. Toch scheen de zon, zij het waterig, toen ik om 08:00 een rondje met de dashonden liep. Bij thuiskomst was er een lichte paniek. ‘We’ spelen niet om 10:30, maar om 10:00 (…) Wat? Hup, ontbijten. Om 08:30 belde Rob aan. ‘Jij bent op tijd?’ ‘Focus Addy, focus.’ En hij heeft gelijk. Focus, daar draait het om. Scherp zijn vanaf het begin. Vanaf het moment dat je opstaat, tot het laatste fluitsignaal. Bezig met de wedstrijd, oog voor de tegenstander, gericht op jezelf, op je team, samen naar de overwinning. De teamspirit is hoog. Lex mag niet voetballen van de dokter, maar is er gewoon. Silvijn, mag nog zeker twee maanden niet voetballen van de fysiotherapeut, maar ook hij is er. Samen met en voor elkaar, één team, één doel. De fantastic four waren ook terug van de midweek, twee van hen zouden zelfs starten in de basis. Geen training, geen wedstrijd, maar wanneer je niet anders kan, moet je de afspraken langs je neer kunnen leggen. Het zou een veredelde oefenwedstrijd worden, het ging immers nergens meer om. Op het laatst werd Sjoerd van de O15-1 nog ingevlogen, omdat twee van de spelers maar half fit waren.
Om even na 10 stonden de teams op het veld, klaar om de wedstrijd te spelen. De scheids gooide met een muntje en het is mij volledig ontgaan wie won. DVC mocht de kant kiezen in ieder geval. En de wedstrijd begon. Er was een gelegenheidsopstelling geformeerd door de trainer. Hoewel… Niek speelde op 6, Timo en Roy speelden centraal in de verdediging, de rest speelde op hun vertrouwde plek. Na vijf minuten leek er gevoetbald te worden, maar van organisatie was geen sprake. De jongens centraal hadden het goed voor elkaar en ondanks dat de spits van DVC nog groter was dan Roy boven op de schouders van Timo, hadden ze hem in de broekzak. Het gevaar van DVC speelde met 10 op de rug. Maar Niek kon ook op positie nummer zes goed als mandekker uit de voeten. Om kort te gaan, van gevaar was geen sprake. De organisatie van Winsum was ver te zoeken, maar DVC had een woordenboek nodig om te achterhalen wat er eigenlijk bedoeld wordt met organisatie. Overigens was het een verdienste van Winsum, niet het manco van DVC. De dertiende minuut zou de eerste opleving van de wedstrijd brengen. Een aanval van DVC werd onderschept door Max, die de combinatie aanging met Remco. Remco legde terug op Timo, die in één keer door kaatste op Roël. Roël op zijn beurt verlegde het spel naar Leon die als een speedy gonzales naar de achterlijn stoomde. Daar werd de bal teruggelegd op Quinten die de combinatie met Timo aanging en zelf het net vond 1 – 0. Mooie aanval, de trainer mag trots zijn. Het team ook. Zo moet het, de teamgeist was sky high… Toch kakte het hierna in. Het team groef zichzelf in en liet DVC voetballen, terwijl de kracht juist het eigen spel is. Was het dan helemaal weg, nee, maar de spirit was even zoek. Gelukkig was het na veertig minuten rust en stond de thee klaar. De bespreking zullen we maar onder het kopje censuur plaatsen. Niet dat er rake, of vervelende woorden zijn gebruikt, de trainer hoefde het team niet op scherp te zetten, ze wisten genoeg. Ze wisten hoe het beter, ander kon en moest. Zelfs in een wedstrijd waar het er eigenlijk niet om draait.
De tweede helft, het regende ondertussen. DVC ging volle vaart van start en wist het spel van Winsum goed te verstoren. De beweeglijke nummer 10 begon wat gevaarlijker te worden en links door 7 en rechts door 11 werd hij goed ondersteund. Helaas voor DVC bleef het daarbij. Neemt niet weg dat de wens de bodem kan zijn voor een succes. Ondertussen was Winsum weer terug naar een bekende formatie gegaan. Timo en JP speelden centraal en Raul stond op 6 en Roy weer op 10. Na 7 minuten en 32 seconden begon het te lopen. Combinaties lukten en het tempo ging omhoog. Roy had samba in de voeten en wist op aangeven van Roël te scoren. Het team draaide en keerde. Ze coachten elkaar, spraken elkaar aan op gedrag en duwden elkaar positief de juiste weg in. DVC had het nakijken en begon gefrustreerder te geraken. Op een bepaald moment ging de combinatie wat minder en wist DVC gebruik te maken van de gaten die ontstonden. Wat ongelukkig viel het doelpunt. De aansluitende treffer heet dit in termen. Winsum pakte de draad op en liet zich niet dicteren. Het tempo ging weer omhoog en de combinaties gingen werken. De drang naar voren was enorm en de dreiging zo dat Roy opnieuw, nu op aangeven van Quinten wist te scoren. Het team bleef doorspelen en ook DVC liet het er niet bij zitten. Toch was het Winsum dat opnieuw wist te scoren. Rob gaf een splijtende voorzet. Zonder dat ook maar één speler de bal wist te raken lag hij in het doel. Toch hield de vlaggenist aan DVC-zijde de vlag omhoog. De scheidsrechter ging er in mee. Roy, hinderlijk, en Leon, niet hinderlijk, liepen buitenspel. Winsum wist dus niet te scoren. Na dit gebeurde er niet veel meer. De eindstand, 3-1, was al bereikt. Winsum is weer een les rijker en mag zich opmaken voor de feestweek. Volgende week staat GVAV op het programma. Op sportpark Kardinge zal er om 14:30 worden afgetrapt.
Addy Hooijer, elftalleider
