ZUID-LIMBURG – Om zeven uur sta ik op. Even douchen. Wat heb ik nodig? Telefoon. Nee toch, handdoek en zeep vergeten. Ik ga met het verwijlen van de jaren in de mentale functies steeds meer op jongeren lijken.
Vandaag een duurtraining. Zo’n 140 kilometer stevig doorrijden en de heuveltjes even opspringen. Dat geeft gelegenheid om van het landschap te genieten. En dat is overal geel, rood en groen gekleurd. Dat zijn niet de kleuren van de coffeeshop maar van het nakende carnaval. Even een carnavalsshop bezoeken.
En natuurlijk later op zoek naar een streekproduct dat al een streekproduct was voordat de toeristenindustrie de streekproducten over heel Nederland uitspreidde: het stinkkaasje. Het stinkt naar zweetvoeten en het smaakt alsof een engeltje een hemels hapje op je tong heeft gelegd of zo iets. Gewoon in elke supermarkt verkrijgbaar. Stomme Limburgers. Hadden ze een gesubsidieerd project van moeten maken.
Vroeg naar bed. Trainer zijn in de wielrennerij is uitputtend werk.
