SAUWERD – Mensen laten sporen na, grote of kleine. Hilje van der Laan, geboren in 1905 liet bij haar overlijden in 1982 het dorp Sauwerd een moestuin na. De toenmalige gemeente Adorp kreeg indertijd dat stuk grond onder de voorwaarde dat het altijd moestuin zou blijven.
Op dit moment zijn er vijf huurders die de tien percelen van dertig bij drie meter bewerken op basis van biologische tuinbouw. Hier een veldje sla, rijtjes aardappelen, de stokslabonen kruipen al langs de tonkin stokken omhoog. De courgettes tonen al de weelderige bloemen.
Het is een klein feestje in de tuin. Als eerbetoon aan de stichtster werd een naambord voor de tuin onthuld. Vanaf afgelopen dinsdag heet de moestuin ‘Hilje’s Toen’. Ook is er nog een tweede bord in de tuin geplaatst met een ode aan Hilje van de hand van de dichter Arjen Boswijk. En ook nog is er een bankje geplaatst, een tuinier wil af en toe ook wel even rusten.
Zo’n 35 mensen mensen waren naar het feestje gekomen, waaronder wethouder Harmannus Blok. En familie van Hilje van der Laan. Allemaal tante-zeggers want de tuinierster was ongehuwd. Tuinier Anne Marie Veenhuis, legt uit: “Hilje was biologisch moestuinier lang voordat het in de mode kwam. Dit zetten we voort. Ja, het is voor de buren van de tuin niet altijd aangenaam als er een kar natuurlijke mest is afgeladen. Het heeft vier jaar geduurd voordat de sloot langs de tuin was uitgebaggerd en we water bij de hand kregen. Maar, het is heerlijk om hier te werken, je krijgt hulp van andere tuinders en je doet daar wat voor terug. De een is bloemenspecialist, de ander kweekt fantastische frambozen. Er is één tuinier die altijd de hoogste opbrengst heeft. Waar het echt om gaat is dat we als tuinders onder elkaar zo veel plezier hebben in wat we doen.”
Alco van der Laan en Hillie van der West onthullen het naambord waarna het gezelschap zich aan de verfrissingen overgeeft. Klaas Arwert herinnert zich nog de naamgeefster: “Ik heb als kind hier nog aardappelen en bonen moeten poten. Ze had een eigen mening die ze niet onder stoelen of banken stak. En wat anderen daar van vonden, maakte haar niks uit. Ze bleef ook wel wat ouderwets. Ze had oude schaatsen en ze bleef erbij dat als je als koppelt schaatste dat kruiselings op een bepaalde manier moest. Dat liet ze je ook weten.”
