WINSUM – Winsum kijkt ieder jaar reikhalzend uit naar de derde maandag in oktober, dag van de Baistemaart. Ook dit jaar is er door Stichting Baistemaart Winsum een mooi en veelzijdig programma op en om de Baistemaart samengesteld, maar er ligt voor heel veel mensen een zwarte sluier over Baistemaart 2019.
Wie Baistemaart zegt, bedoelt de laatste jaren: paardjes, kleine, gezellige kermis, feest bij de jeugdsozen, broodjes speklap, café The Jolly Cat, de Gouden Karper, dansen in de Hoogte, feesttent, jaarmarkt, Lucas en Gea, de Boog, erwtensoep, gezellig bijpraten op het terras van café J en A, biertjes en op dinsdag brak weer aan het werk.
Voor John Bouwsema van café J(ohn) en A(nna) betekenden de dagen, misschien wel weken, voor Baistemaart regelen, nadenken, regelen, regelen, regelen. Natuurlijk lag er de laatste jaren een prima draaiboek en verliep de maart altijd goed, maar John liet niets aan het toeval over, zo was John nou eenmaal.
Was? Ja was, John is niet meer, John is ons ontvallen. John is dinsdag 15 oktober, na een aantal dagen van hoop en vrees, overleden, overleden op 54- jarige leeftijd. De Baistemaart gaat aan John voorbij. Zijn ouders schrijven, ook namens de andere familieleden, in de rouwadvertentie: “Hest nou dien rust vonden laiverd. We holden van die.”
Trouwens, wat een prachtige woorden hebben familieleden, vrienden en kennissen gevonden om John te typeren.
‘Heul apart’ is de slogan die door team J en A al jaren wordt uitgedragen en dat sloeg ook zeker op John.
Zo schrijft Anna’s familie onder andere : ‘John leefde zien leven recht deur zee en volgde aaltied zien aigen koers.’
Vrienden schrijven: ‘Eigenzinnige, oprechte, gouden gozer, we gaan je heel erg missen!
Op de rouwkaart staat te lezen:
Kiek moar noar die zulf!
Waarom kikst noar mie?
Omdat ik aans bin as doe?
Omdat ik aans denk as doe?
Omdat ik aans dou as doe?
Mag dat den nait?
Mout ik den aaltied doen,
Wat N aander dit?
Wat N aander denkt?
Wat N aander goud vindt?
Den bin ik miezulf nait meer
Mor n ander!
John kon echt zichzelf zijn bij zijn beste vrienden Ad en Geert. Best een bijzonder trio als ze met z’n drieën op pad gingen, een soort parodie op de Dikke(n) en de Dunne, Lauren en Hardy’s. Altijd samen, altijd klaar staan voor elkaar, altijd iets bijzonders. ‘Nooit meer nog eevm ain…. Wie holdn van die John‘: schrijven de mannen, samen met hun gezinnen.
Waren de twee vrienden aan het werk of bij hun gezinnen, dan was er altijd Bruce de boxer. Bruce begreep John misschien wel het beste. Deed met John de dagelijkse werkzaamheden, zat met John aan de bar, liet zich fotograferen met de vreemdste attributen, keek altijd met een vertederende blik naar zijn baas, zijn vriend en was tot op het laatst aan John’s zijde. Als ze samen op pad waren of gingen wandelen bleef Bruce, behalve als er katten in de buurt waren, zijn vriend nauwlettend in de gaten houden. Samen, altijd samen, de man met zijn trouwe viervoeter. Tijdens de lange wandelingen rond Winsum of op Lauwersoog waren ze samen, weg van de drukte, uit de spotlights van het bedrijf, gewoon even samen, even rust.
Café J en A, café John en Anna, het voelde zo vertrouwd, zo gewoon. John en Anna, het hoort zo mooi, het was zo’n mooi stel. ‘We houden van je tot de maan en terug’, schrijft Anna op de kaart (ook namens Bruce en Kirsten) en
“Waiting for love
to walk through the door
I wish I didn’t miss you
anymore.”
Heel veel sterkte Anna, familie, vrienden, team J en A, Bruce, gasten. Het gemis zal groot zijn en over Baistemaart Winsum 2019 zal een zwarte sluier hangen.
Tekst: Cees van de Meent
