In zijn blog ‘Kijken is kopen’ schrijft wethouder Westerink over aardige mensen, de menselijke kant van de gemeenteambtenaar, en vergeet hij dat hij al 60 jaar is. Hoe dat allemaal zit, lees de blog:
Kijken is kopen?
Weblog wethouder Westerink, 6 oktober 2017
Inwoner en gemeentebestuurder kunnen elkaar als kiezer en gekozene zonder veel omhaal in de ogen kijken. Zo had ik al meerdere huiskamergesprekken, en kwamen mensen met concrete vragen op het gemeentehuis langs. Soms kan ik behulpzaam zijn. Een andere keer moet ik uitleggen waarom iets niet kan, of langs andere weg kan.
De meeste mensen zijn aardig. De gemoedstoestand kan verschillen: wanhopig, teleurgesteld, opgewekt, verwachtingsvol; soms boos. Meestal heeft men er goede redenen voor. Niet altijd. Ik probeer dan geen olie op het vuur te gooien. Doorgaans lukt dat. Soms niet. Ik ben ook maar een mens.
Iedereen bij de gemeente is ook maar een mens. En dan moeten wij, in tegenstelling tot. een bedrijf, ook nog gelijke gevallen gelijk behandelen. Aan tempo en ‘klantvriendelijkheid’ van, zeg een postorderbedrijf, kunnen we dan ook niet voldoen. Toch kan moderne verkooptechniek ons wellicht tot voorbeeld strekken. Ik kom daar op door een alerte inwoner; die attendeerde op een gevaarlijke verkeerssituatie als gevolg van graafwerkzaamheden. In eerste instantie gingen we in de fout: Winsum heeft op veel beleidsterreinen maar één deskundige, soms slechts parttime. Als die een week vrij heeft, lopen we het risico niet tijdig te reageren. Mag niet gebeuren. Helaas hier wel. Gelukkig bleef de betreffende inwoner de klacht in alle redelijkheid herhalen. (Het betreft de Onderdendamsterweg tegenover Terra.)
We doken er alsnog op en wat bleek? De graafopdracht was van nutsbedrijven; de gemeente heeft daar geen invloed op. De aannemer had aanvankelijk voor voetgangers een veilige voorziening getroffen. Tot het werk tijdelijk moest worden stilgelegd, en de gevaarlijke situatie ontstond. Na de klacht is er door onze medewerkers veelvuldig achteraan gebeld; er zijn beloften gedaan, maar die zijn niet tijdig nagekomen.
Dit is eén van vele voorbeelden waarbij de gemeente wordt aangesproken, terwijl we noch verantwoordelijk zijn noch over bevoegdheden beschikken. Maar inwoners verwachten terecht wel actie. In dit geval deden we dat, zonder zichtbaar resultaat. Wat me rest, is de toelichting in dit blog.
Dit geeft een tamelijk machteloos gevoel. Hoe kan dit sneller? Met moderne (verkoop)technieken! Een blog is te traag… er moet een VLOG komen!! Een wethoudersvlog. Daarin kunnen we in no time reageren en ageren. En lieden treiteren die afspraken niet nakomen en….en… O, nee… excuses. Er gaat even iets met me aan de haal… menselijk weliswaar, maar dat mag een wethouder zich niet laten gebeuren… Misschien is zo’n vlog toch een minder goed idee. Wat vindt u?
