Column Jan Willem Nanninga (PVDA)

Foto: Archief HN

Sport en overheidssteun

Uitgerekend op de dag dat Luik-Bastenaken-Luik wordt verreden en zelfs op het moment dat al bekend is dat Annemiek van Vleuten met overmacht deze klassieker heeft gewonnen en de mannen nog onderweg zijn, zit ik achter mijn bureau om mijn maandelijkse column te schrijven. Wat hebben ‘we’ het weer goed gedaan. Met ‘we’ bedoel ik dan in de eerste plaats Mathieu van der Poel. Want ondanks dat hij in België woont, is hij toch van ons. Zonder zijn prestaties in de klassiekers te willen bagatelliseren, wil ik toch zeker ook wijzen op de geweldige prestaties van Anna van der Breggen en de al eerder genoemde Annemiek  van Vleuten.

Maar laat ik het dichtbij houden en naar Het Hogeland gaan. Onlangs werd de meerdaagse etappewedstrijd Healthy Ageing Tour 2019 georganiseerd. De internationale damestop racete door Groningen en Friesland. Winsum was start- en finishplaats van een tijdrit. Helaas liep Het Hogeland er niet warm voor. De publieke belangstelling was minimaal ondanks de deelname van Olympisch kampioene Anna van der Breggen en andere nationale en internationale toppers.

Hoewel ik niet precies weet wat het onze gemeente heeft gekost, weet ik wel dat het niet kosteloos is. Toen ik bij de finish stond en het handjevol toeschouwers zag, was mijn eerste gedachte: ‘Als de publieke belangstelling zo gering is en er dus feitelijk geen draagvlak bestaat voor zo’n koers, dan moeten we ermee stoppen. Het is de kosten en de moeite niet waard’.

Maar zo stellig als ik twee weken geleden was, ben ik niet meer. Zoals met zoveel dingen in het leven heb je soms tijd nodig om over je aanvankelijke opvatting nog eens na te denken. Tijd biedt je de mogelijkheid om vanuit meerdere invalshoeken naar een probleem te kijken en je eerste, stellige opvatting te nuanceren. Zo verging het mij ook in dit geval. Kijkend naar het aantal toeschouwers kom ik snel tot de conclusie ‘stoppen hiermee’. Maar wat als het aantal toeschouwers te maken heeft met een heel ander probleem, namelijk met de positie en status van damessport in het algemeen? Ben ik dan nog zo stellig?

Want laten we wel eerlijk zijn, van gelijkwaardigheid is in de sport nog lang geen sprake. Het Nederlands damesvoetbalelftal heeft op het ogenblik over belangstelling niet te klagen, maar valt nog in het niet bij het mannenteam. Ons sprintkanon Dafne Schippers heeft meer media-aandacht dan veel mannelijke sporters. Maar zou die aandacht even groot zijn als er een mannelijke sprinter van Olympisch kaliber was? En Fc Groningen heeft in 2019 nog geen damesteam. Oordelen en vooroordelen spelen nog steeds een grote rol. Hoewel het langzamerhand wel enigszins verandert, doen meisjes nog altijd meer aan paardrijden, turnen, dansen en ballet en verwachten we van jongens juist dat ze niet aan ballet doen. En we doen er allemaal aan mee om dat beeld in stand te houden, zowel ouders, leraren, trainers, bondsbestuurders als journalisten.

Terug naar de Healthy Ageing Tour en mijn stellige opvatting dat we er mee moeten stoppen om daar nog gemeentelijk geld in te steken. Zoals uit het voorgaande blijkt ben ik gaan twijfelen. Ik vind dat iedereen de sport moet kunnen doen die hij of zij wil. Helaas is daar nog geen sprake van. Onze (voor)oordelen, rolopvattingen en beelden over vrouwen- en mannensport zitten dat in de weg. Ik vind dat de overheid een taak heeft als het gaat om emancipatie in het algemeen en dus ook om emancipatie in en door sport. Draagt Healthy Ageing Tour bij aan een meer gelijkwaardige positie van vrouwen in de (wieler)sport? Zo ja, dan is het gerechtvaardigd dat de gemeente Het Hogeland de portemonnee trekt.

Healthy Ageing Tour 2017, Ploegentijdrit Baflo-Baflo

 

Cookieinstellingen