Niks te doen? Zou je willen. Waar eens, in de tijd van het goede leven, ene mens na een werkzame dag rust en ontspanning vond in op zich doelloze bezigheden als wat voetballen, wat muziekspelen op een trompet of trommel en gewoon een boek lezen of iets interessants te vernemen in de courant, op de radio of teevee, moet hij (of zij natuurlijk ook) zich bezighouden. Met wat?
Er heeft zich een onwelriekend moeras gevormd, van allerlei clubjes tot machtige organen die van ons eisen dat we deze dag, dit weekend, deze week, deze maand en zelfs een heel jaar bezig zijn met wat zo’n clubje, federatie, taakgroep, stichting, bond wel allemaal belangrijk vindt. En vooral: wat u en ik moeten doen of laten van die clubjes, federaties etc.
De Kinderboekenweek? Dat monster van uitgevers van kinderboeken, heeft één doel: de belangen van de uitgevers behartigen. Begin jaren negentig werd het Expertisecentrum Taal opgericht, want kinderen zouden niet meer zo goed en veel lezen. Zo erg was het toen al, ondanks of dankzij de Kinderboekenweek. Het eindresultaat van dat kinderboekenweekgeleesgestimuleer is dat zo’n dertig procent van de middelbare scholieren – met vooropleiding lagere school – ernstige leesproblemen heeft op dit moment.
De Maand van het Kind? Enig idee wat het zou moeten zijn ondanks de blablabla-stukjes in de courant? Het gaat niet goed met onze kinderen, ze zijn tendentieel te dik (pardon, dat heet obesiatees, tegenwoordig of zoiets), stomme ouders geven hen een e-bike in plaats van trapfiets, ze zitten niet goed in hun vel en daarom een speciale maand voor het kind. Ik ga u niet lastig vallen met de opsomming van wat er allemaal bedacht is om onze kinderen gelukkig te maken. Maar een feit is dat het eindresultaat neerkomt op het organiseren van een hele maand om kinderen gelukkig te maken.
Een maand van de Groninger Geschiedenis? Monumentenweekend. De Week tegen de Eenzaamheid. Er is een Week van de Scheidsrechter, ook nu aan de gang. En gisteren was het De Dag van Inclusiviteit en Bedrijf. Er waren nog meer dagen en weken voor ditjes en datjes en er zullen er nog veel meer volgen. Dit alles om u en mij bewust te maken – ik noem maar wat – van het feit dat een collega op het werk homo, lesbisch etc. kan zijn of een kleurtje kan hebben. Met folders, websites, Feestboek, stukkies in de courant, op de treurbuis. Beste gesubsidieerde bureautjes, organisaties, stichtingen, directeuren, communication-officers, account-managers, we wisten allang dat het niet goed gaat met de kinderen, met de homo’s etc. en het leesplezier van de kinderen, etc. Daar hebben wij jullie niet voor nodig.
Als influencer (elke gek mag zich zo noemen) lanceer ik vandaag De Dag van het Bier. Koopt allen één kratje voor een tientje uit de aanbieding. Ga aan de keukentafel hangen en bespreek hoe trots je bent op je kinderen hoewel er wel nog wat aan rekenen moet gebeuren, en dat het je niks kan verrekken dat je oudste kind homo etc. is, en verkneukel je dat iemand die een scheids voor kuthomo uitscheldt reeds overal voor verloren is. En die vetklep van je moet vaker de hond uitlaten en daarbij minimaal 20 minuten stevig wandelen. Eén kratje bier, méér niet. En cola voor Abdul en Shera, want met cola behoren ze er ook bij te horen. En die Abdul is geen Nederlander met een kleurtje, hij en zijn vrouw zijn gewoon mooie bruine mensen die – oh rampspoed – burgeroorlogsvluchtelingenasielzoekers uit Syrië zijn. Laat ons met rust, s.v.p. Als het kan één dag, een week of een maand.
Het spreekt vanzelf dat ik een bezoek aan de website van Gulpener Bier, van harte aanbeveel, ter inspiratie, om tot rust te komen, om energie bij te laden en weer alles van dat bio vega natuurlijk bier te weten. En steun dan ook de korenwolf. Ja ik ben influencer.
Werelddierendag ben ik vergeten te noemen. Ik doe het maar even om te voorkomen dat alles en iedereen hierop aanslaat als een waakse hond.
Tijl Uilenspieghel
