De legendes verhalen over een vrome priester Valentius in het Rome van de derde eeuw, zeg maar zo net na de tijd van Asterix en Obelix ongeveer.
De keizer van Rome, in een van de vele oorlogen gewikkeld, meende dat het moreel van de militairen zou verbeteren als zij ongetrouwd bleven. De vrome priester bleef toch doorgaan met soldaten te huwen. Hij kwam in de gevangenis terecht en kreeg de eenvoudige keuze voorgelegd: zijn geloof in Christus afzweren of onthoofd worden. Valentijn bleef getuigen van zijn geloof tot in de dood. Vandaar dat hij door de Rooms-Katholieke Kerk de status van martelaar kreeg. Dat Griekse woord betekent getuige voor zijn geloofsovertuiging en bereid dit met de dood te bekopen. In 496 riep paus Gelasius I 14 februari uit tot heilige naamdag van Sint Valentijn.
Een variant op dit verhaal speelt zich af in de gevangenis. Priester Valentijn was toen al in de boeien geslagen. Een gevangenbewaarder (of stadhouder van Rome) verzocht Valentijn zijn blinde dochter te genezen. De gevangene brouwde een geneesmiddel, maar tevergeefs. Na de onthoofding van Valentijn ontving het blinde meisje een briefje. Uit het briefje viel een gele bloem. Valentijn was gewoon zijn patiënten een gele bloem te geven. Op het briefje stond een tekst: ‘Van je Valentijn!’ De legende vertelt dat het meisje direct kon zien. Haar vader bekeerde zich tot het christendom. Die katholieken hadden er een handje van om martelaren, heiligen op te hopen. Voor elke dag een, of twee of meer. Dat resulteerde in de heiligenkalender. Eind jaren zestig werd er met een stofkam door die kalender gegaan en verdween Valentius naar de achtergrond. Een klein, doch cruciaal dingetje nog. De feestdag van een heilige of een martelaar is de dag waarop hij stierf, ter dood kwam. De dag dat iemand het tranendal van het aardse leven verruilt voor het opgenomen worden in de hemel-der-hemelen, tot in de eeuwen der eeuwen.
Het is toch zo’n mooi verhaal, een gele bloem, van een man die weet dat hij snel uit de tijd zal zijn. En wat is het toch mooi dat dat de Winsumse afdeling van D66 oog heeft voor die eeuwenoude, roomkatholieke volkstoewijding aan een man die pal stond voor zijn overtuiging. Het is toch fantastisch dat de al oude democraten de Valentijnstaart hebben ingesteld. Dit keer was de taart voor de energiecoöperatie SamenWind uit Tinalinga die vrijdag deftig bezoek kreeg van de lijsttrekker voor de Hogelandverkiezingen dit najaar. Met fractie-assistent Jellie Willemsen. Saskia van der Tuuk, van de net opgerichte windmolen van de coöperatie moet blijde verrast zijn geweest.
Een kleinigheid. Woensdag 14 februari is de herdenkingsdag dat Valentius van deze wereld scheidde. Vrijdag daarvoor is wel een beetje vroeg. Ach kom, met D’66 de oude roomse traditie doen herleven in een heerlijk, lekker modern jasje. Daar gaat het om. Er zijn nog wel genoeg heiligen in voorraad voor andere partijen als die zich willen herbronnen aan de christelijke vroomheid.
Tekst: Berto Merx. Foto: Auwert Postmus
